4.แต่งงาน!
557 คำ
4
ไทย
"มันเกิดเรื่องบ้านี่ขึ้นได้ยังไง"แด๊ดดี้โมโหจัด ถามขึ้นเสียงดัง
"พี่ชีต้าขืนใจน้องเกรซ"ฉันก้มหน้าบอกเสียงเบา เพราะมันไม่ใช่ความจริง
"แล้วน้องเกรซไปอยู่ที่นั่นได้ไง"ทีนี้เป็นมี้ถาม จ้องหน้าฉันอย่างจับผิด
"น้องเกรซคิดถึง ก็เลยไปหา"ฉันตอบเสียงเบา เพราะนี่คือความผิดของฉัน
"ชีต้า มีอะไรจะแก้ตัวมั้ย"ลุงฌอนถามลูกชายที่เอาแต่นั่งเงียบ จ้องหน้าฉันเขม็ง
"ถ้าทุกคนเชื่อยัยเด็กเลี้ยงแกะนี่ไปแล้ว ผมก็ไม่มีอะไรจะแก้ตัว"เขาบอกเสียงเรียบ
"น้องเกรซไม่ใช่เด็กเลี้ยงแกะ!!!"ฉันโผงลุกขึ้นบอกเสียงดัง!
"เธอมันเด็กเลี้ยงแกะ นิสัยไม่ดี"พี่ชีต้าต่อว่าฉัน
"น้องเกรซไม่ใช่คนแบบนั้น ไม่ใช่ๆๆๆ!"ฉันเดินตรงไปเถียงเขาแล้วทุบกำปั้นใส่อกเขาแรงๆ
ปึก ปึก ปึก
"น้องเกรซ!!!"เสียงมามี้ทำให้ฉันหยุดการกระทำ แล้วเดินกลับมานั่งที่ มีไม่มากนักที่จะได้ยินโทนเสียงแบบนี้ของมามี้
"ลูกมึงต้องแต่งงานกับลูกกู!!"แด๊ดดี้เอ่ยขึ้นเมื่อทุกอย่างเงียบลง
"มันก็ต้องอย่างงั้นอยู่แล้ว"ลุงฌอนเห็นด้วย
ทุกอย่างเป็นไปตามคาด งานแต่งถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายภายในครอบครัว เพราะผู้ใหญ่บอกว่าฉันยังเด็กมากถ้าข่าวออกไปจะไม่ดี
พอแต่งงานเสร็จพี่ชีต้าก็จะบินกลับเลยเพราะมีเรียน ฉันเลยตามไปด้วยเพราะฉันปิดเทอมแล้ว
"น้องเกรซไม่ต้องเอาพี่หมีไปหรอกลูก"มามี้บอกเมื่อฉันเดินกอดพี่หมีลงมาจากห้อง เพื่อขึ้นรถไปสนามบิน
"ทำไม"ฉันกอดพี่หมีไว้แน่น ขมวดคิ้วถามมามี้
"มี้รู้ว่าพี่หมีหนูสะอาด แต่พี่หมีหนูเน่ามาก หนูไม่อายคนอื่นแต่ไว้หน้าพี่เขาหน่อยลูก"มี้จะบอกว่าฉันไม่อายแต่พี่ชีต้าอาย?
"ไม่เป็นไรครับป้าลิน"พี่ชีต้าหันมามองพี่หมีฉัน แล้วหันไปบอกมามี้
"เห็นมั้ยพี่ชีต้าบอกไม่เป็นไร"ถึงปากจะพูดแบบนั้น แต่ฉันก็คิด ดูสายตาพี่ชีต้าตอนมองพี่หมีฉันสิ เหมือนรังเกียจแต่ก็ไม่อยากมีปัญหา
"ลูกคนนี้นี่ ไปๆได้แล้วเดี๋ยวตกเครื่อง"มามี้ส่ายหัวให้ฉันแล้วไล่
ฉันและพี่ชีต้าลาทุกคนที่มายืนส่งก่อนจะขึ้นรถนั่งไปสนามบิน ฉันกอดพี่หมีไว้ตลอดทางยังสงสัยในสิ่งที่มามี้พูดและสายตาของเขา ฉันเลยเอาพี่หมีวางไว้ตรงกลางแล้วดูปฏิกิริยาพี่ชีต้า ปรากฏว่าพอวางพี่หมีลงเขาก็รีบเอามือขึ้นทำเป็นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ฉันเลยหยิบพี่หมีมากอดไว้เหมือนเดิม เขารังเกียจพี่หมีฉัน
ตลอดทางไม่มีบทสนทนาใดๆ ไม่มีตั้งแต่อยู่ที่บ้านแล้วเขาไม่ยอมพูดกับฉันเลย พอถึงสนามบินฉันก็เอาพี่หมียัดใส่กระเป๋าเป้ตัวเอง กลัวว่าเขาจะอายที่เดินไปกับฉันที่กอดหมีเน่า
- ผู้เขียน
