มาเฟียตามรัก

ชู้รัก

ผักกาดTalk

2อาทิตย์ต่อมา...

"ลูกสาวม๊าเปลี่ยนไปรึเปล่าเนี่ย ทำไมไม่งอแงขอไปข้างนอกเลย"

ม๊าถามระหว่างที่เรากำลังกินข้าวเย็น

ฉันไม่อยากออกไปไหนหรอก มากสุดก็ลงมากินข้าวเย็นเพราะไม่ชอบกินข้าวคนเดียว

ที่ผ่านมาฉันคิดแล้วก็เกลียดตัวเองมากๆที่เอาความหวังไปฝากไว้กับคนแบบนั้น เขาไม่ได้ด่าแค่ฉันแต่ลามมาถึงคนทั้งตระกูลที่เอาลูกสาวเข้าไปแลกแบบนั้น

"เป็นอะไรผักกาด" ป๊าถามขึ้น

"เปล่าค่ะ"

"เรื่องแต่งงานป๊าคิดว่าอีกไม่นานหรอก"

"ขอตัวนะคะ"

ฉันไม่อยากฟังเลยเรื่องนี้ และจะไม่ยอมแต่งแน่นอน

อยู่แบบนี้ก็ดีแล้ว ไม่ต้องไปหาหรอกอิสระ เกิดมาเป็นผักกาดมันคงได้แค่นี้แหละ

~ตึด ตึด ตึด~

"เอ้อ มีอะไร"

(หายไปนานแล้วเนาะ ไม่คิดถึงกูรึไงวะ) ไอ้นนท์ถาม แต่มันนั่นแหละที่ไม่โทรหาฉัน

"ไม่ กูโทรไปแม่งก็ไม่รับ โทรกลับก็ไม่มี"

(โอ๋วๆ โทรมาแล้วนี่ไง)

"นนท์พากูเที่ยวหน่อยดิ"

(เชี้ย อีกแล้วหรอวะ)

เราแอบไปเที่ยวด้วยกันบ่อย โดยมันจะมารอรับที่กำแพงหน้าบ้านที่ไม่กล้องวงจรปิด ส่วนฉันก็ปีนข้ามกำแพงไปหามันแล้วให้มันรับ

"กูเศร้าวะนนท์ "

อยากกินเหล้าให้มันเมาๆจนหลับไปเลยวะ

(เอ้อ 3ทุ่มที่เดิม)

ต้องรอ3ทุ่มให้ลูกน้องที่คอยเฝ้าก็จะไปนอน เวลานั่นแหละที่ฉันจะออกไปได้

พอได้เวลาแล้วฉันก็ค่อยๆเดินออกจากห้องตรงไปที่กำแพง ฉันเดินมืดๆแบบนี้จนชินแล้วแหละ

"ไอ้นนท์มายัง" ฉันเรียกถามเพื่อความมั่นใจก่อนที่จะปีนแล้วกระโดดให้มันรับ

"เอ้อ มาเลย"

ฉันเริ่มจากจับให้มั่นแล้วค่อยปีนไปจนถึงยอดกำแพงแล้วทิ้งตัวลงไปให้ไอ้นนท์รับ

"ขอบใจนะ"

มันรับฉันได้ทุกรอบเลย

"เอ้อ รีบไปเถอะก่อนที่กูจะโดนลูกปืน"

ลูกปืนอะไร เราหนีก็ไม่บ่อยมากหรอกนะ แต่ก็ไม่มีใครจับได้หรอก

ที่ต้องหนีแบบนี้เพราะว่าถ้าขอป๊าก็ไม่ให้มา หรือถ้าให้มาก็ลูกน้องเป็น10 ใครจะชอบวะเต้นอยู่แล้วมีคนจ้องมองแบบไม่หยุดสาย อึดอัดมากๆ

"ไม่รู้เลยนะว่าแถวนี่ก็ผับแบบนี้ด้วย"

มันพาฉันมาใกล้ๆบ้านนี่แหละ แต่ไม่เคยมาเลย

"มีนานแล้วแหละ มันมีห้องvipค่อนข้างส่วนตัว กูเลือกที่นี้ไง"

"อืม เข้าไปกันเถอะ"

ฉันเกาะแขนมันราวกับคนเป็นแฟนกันเข้ามาในผับ ก่อนจะเดินเข้ามาห้องvip

เราดื่มกับแบบไม่หยุด พอเมาแล้วก็คิดถึงแต่เรื่องนั้นทั้งๆที่อยากจะดื่มให้ลืมๆไป

"เศร้าเหี้ยอะไรผักกาด"

"กูไม่อยากแต่งงานแล้วนนท์"

"ทำไมวะ เขาคือความหวังเดียวที่จะพามึงไปพบกับอิสระนะเว๊ย"

นั้นสิ.... ทำไมความหวังเดียวถึงทำกับฉันแบบนี้ละ มันผิดตั้งแต่เอาความหวังไปฝากกับคนเลวๆแบบนั้นแล้ว

ทำไมยิ่งกินเหล้าแม่งยิ่งเศร้าวะ เสียตัวและไม่ได้อะไรเลย เศร้าวะ.....

"โอ๋วๆ มานี้เร็วที่รัก มากอดๆไม่ต้องเศร้านะคะ"

ไอ้ชานนท์ขยับมากอดฉัน มันน่ารักจังไม่ถามเลยว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่ตอกย้ำ แต่พร้อมจะกอดฉันเสมอเลย

"กูรักมึงนะนนท์"

มีเพื่อนดีๆก็พอแล้ว อยากออกมาค่อยหนี ไม่ต้องการแล้วอิสระ

แพนเตอร์Talk

"นายครับ คุณผักกาดเธอมาเที่ยวที่นี้ครับ" ไอ้นีโน่มันรายงานผม

แล้วทำไมต้องมารายงานวะ ตั้งแต่วันนั้นเธอก็ไม่ได้มายุ่งกับผมแล้ว หายเงียบไปเลย

"แล้วจะมาบอกกูทำไม" จะมาไม่มามันเกี่ยวอะไรกับผม

"แต่เธอมากับผู้ชายคนนึง โดยไม่ลูกน้องตามมาเลย ผมว่าเธอน่าจะหนีมา"

ไม่มีลูกน้องเลย.... ผมไม่เชื่อเลยว่าพ่อเธอจะให้มาแน่นอนแบบนี้

"แล้วมากับใคร อยู่ที่ไหน"

"ไม่ทราบครับว่ามากับใคร แต่อยู่ในห้องvip"

ผมรีบเดินออกไปแบบไม่รอ ไม่รู้หรอว่ามันอันตรายแค่ไหนถึงหนีออกมาแบบนี้

"พ่อรู้รึยังว่าหนีออกมาเที่ยวกับผู้ชายแบบนี้"

ผมกระชากข้อมือเธอออกจากผู้ชายที่กอดกันแน่น หนีออกมาเที่ยวกับผู้ชายหรอ โดนเอาทีเดียวใจแตกเลยว่างั้น

"โอ๊ย" สำออยจับแค่นี้ทำมาร้อง

"ทำเหี้ยอะไรวะ"

ไอ้หน้าอ่อนมันดึงเธอกลับ

"อย่ามาเสือก ยัยนี่โดนกูเอาแล้วมึงอยากได้อยู่หรอ"

"มึงใช่ไหม ไอ้แพนเตอร์"

"อย่ามาขึ้นเสียงกับนายกู" ไอ้นีโน่เอ่ย

"ไม่เป็นไร"

ผมสนใจแค่ตรงที่มันรู้ว่าผมคือแพนเตอร์ สงสัยยัยนี่จะเล่าให้ฟังงั้นสินะ

"เล่าเรื่องวันนั่นให้มันฟังหรอ"

"ไอ้เลว ปล่อยฉันนะ"

ไอ้เลว... คนเป็นผัวเมียเขาเรียกกันแบบนี้หรอ

"เรียกผัวให้มันดีๆหน่อยสิ แล้วหนีพ่อมาเที่ยวกับผู้ชายหรอ"

"จะหนีไม่หนีมันก็ไม่เกี่ยวกับคนเลวๆแบบนายหรอก"

"ลูกน้องก็ไม่มีสักคน คงสนุกมากสินะผักกาด"

ผมบีบข้อมือเธออย่างแรง ไม่รู้หรอว่ามันอันตรายแค่ไหนที่เธอทำแบบนี้

"แต่มันคงจะสนุกมากกว่านี่อีกนะ ถ้าฉันบอกพ่อเธอ"

แต่ถ้าผมบอกพ่อเธอคงโดนไม่น้อยเลยนะเนี่ย มันน่าสนุกจริงๆ

"อย่านะ"

ทั้งสองคนพูดขึ้นพร้อมกันอย่างตกใจ แต่จะรู้ไหมว่ายิ่งห้ามผมยิ่งชอบ

"รู้ไหมว่ายิ่งห้ามฉันยิ่งชอบนะ"

"ไอ้เลว"

ผมดึงข้อมือเธอเข้าหาตัวอย่างเร็วจนเธอกระแทกอดอย่างแรง คำก็เลว สองคำก็เลว

"ผักกาด"

แล้วไอ้ชู้รักก็พยายามจะมาแย่งตัวเธอคืน

"หยุด ไม่งั้นกูยิงมึงแน่"

ผมดึงปืนที่เอวมาจ่อที่หัวมัน

"มึงเป็นใครวะมาทำกับผักกาดแบบนี้ได้ไง"

"เรื่องของผัวเมีย ชู้รักแบบมึงไม่ต้องมาเสือก"

"ชานนท์" คนในอกผมเริ่มร้องไห้ เรียกความสงสาร

"ผัวอยู่ตรงนี้เรียกหาคนอื่นทำไม" ผมกระชากแขนเธอเดินออกจากห้องไปที่รถ

หนีเที่ยวแบบนี้พ่อเธอต้องรู้

"ปล่อยเดียวนี่นะ จะพาฉันไปไหน"

"ปากดีนักไม่ใช่หรอ ถ้าพ่อรู้ว่าลูกสาวหนีเที่ยวคงสนุกแย่"

ผมพาเธอกลับไปส่งที่บ้าน ยังไงก็พอเธอก็ต้องรู้ว่าเธอหนีเที่ยว ไม่งั้นก็จะทำอีก

แต่ระหว่างที่อยู่บนรถเธอก็ร้องออกมาแบบไม่หยุด แต่ผมไม่สงสารเลยสักนิด

"ผมเห็นน้องไปเที่ยวที่ผับผมครับ ไม่เห็นลูกน้องสักคน ไม่รู้ว่าแอบไปรึเปล่า"

ผมเริ่มรายงานให้พ่อเธอรู้ โดยที่มีคนในบ้านตื่นจากการนอนและออกมาฟังทั้งหมด นับ10คน

"หนีเที่ยวหรอผักกาด"

"...."

ผักกาดเงียบ ไม่มีคำพูดไหนออกจากปากเธอเลย คนปากดีมันต้องเจอแบบนี้แหละ

~เพี้ยะ~

ฝ่ามือหนาถูกปล่อยลงที่แก้มของผักกาดอย่างแรง นี่เขาตบลูกสาวตัวเองหรอ

หน้าผักกาดหันไปตามแรงมือของคนเป็นพ่อโดยที่ทุกๆคนก็ได้แต่ก้มหน้าไม่มีใครพูดอะไรเลย แม้กระทั่งแม่ของเธอ

ผมตกใจมากๆและไม่ชอบอะไรแบบนี้ ผู้ชายทำร้ายผู้หญิงถึงจะเป็นพ่อลูกกับก็ไม่สมควร แรงผู้ชายนะตบแบบนี้ เธอจะเจ็บขนาดไหนวะ