1 ผิดห้อง
1077 คำ
ณ คอนโดมิเนียมหรูใจกลางเมือง
พลัก!!~~พลัก!!~~พลั๊ก!!
“อ๊ะ!!~~อ๊ะ!!~~อ๊ะ!!/อาส์”
เสียงแน่นเนื้อกระทบกันเป็นจังหวะ สลับกับเสียงครางในคอนโดมิเนียมสุดหรู อลิชาไม่มีโอกาสแม้จะทันได้ปฏิเสธ เธอก็โดนชายแปลกหน้าจู่โจมอย่างไม่ทันตั้งตัว ร่างใหญ่กำยำใบหน้าหล่อเหลาในแบบลูกครึ่งไทย-อิตาลี หน้าอกข้างซ้ายสักรูปมังกรดูน่าเกรงขาม แต่ทว่าแม้ในยามเขาอัดกระแทกเธอ ใบหน้านั้นยังคงความเรียบเฉยและดุดัน บนหัวเตียงนั้นยังมีปืนพกสั้นสีดำขลับ ทำให้เธอไม่กล้าแม้แต่จะคิด ร้องขอความช่วยเหลือ
“อาส์!!~~~ไม่ต้องกลัวเธอจะได้ค่าตอบแทนที่น่าพอใจ”
เขากระซิบเบาๆที่ข้างหูขาว และลุกออกจากตัวเธอไปหน้าตาเฉย ถุงยางอนามัยอย่างดีถูกถอดออก แล้วโยนทิ้งถังขยะไปอย่างไม่ใยดี
หลังทุกอย่างจบลง เขาวางเงินให้เธอปึกใหญ่ วันนี้เขาจ่ายเยอะกว่าวันไหนๆ เพราะสาวสวยตรงหน้ายังสดและซิง ถูกใจมาเฟียอย่างเขาเป็นอย่างมาก
“แต่งตัวเสร็จแล้วก็กลับไป ฉันไม่ชอบให้ใครค้าง” ตาคมเฉี่ยวเหลือบมองเธอเพียงเสี้ยว
ก่อนบอกเธอด้วยท่าทีเรียบเฉย นิ้วเรียวยาวเคาะบุหรี่ราคาแพงออกจากซอง แล้วออกไปสูบที่ริมระเบียงอยู่เงียบๆ เพื่อรอคนด้านในออกจากห้องไป
“ซี้ด!!ไอ้บ้าเอ้ย”
ปากเล็กบ่นพึมพำกับตัวเอง รีบหอบเสื้อผ้าเข้าไปในห้องน้ำ ใช้เวลาเพียงไม่นานก็เสร็จ
ก่อนรีบออกไปจากห้องนรกนี้ทันที
ตึก ตึก ตึก
เพียงแค่เธอเดินพ้นประตูห้อง หน้าสวยก็หันกลับมามองเบอร์ห้องอีกครั้ง เพื่อให้มั่นใจว่าเธอไม่ได้เข้าห้องผิด
“532 เวรแล้วมั้ยละยัยพอร์ช”
เธอก่นด่าตัวเอง พร้อมขาเรียวรีบสาวเท้าออกจากตรงนี้ไป คีการ์ดห้องที่เธอจองคือ523 แต่ด้วยความเมาเธอจึงจำเลขสลับ แล้วห้องบ้านั่นดันไม่ได้ล็อค คนข้างในก็ไม่ฟังเธอเลย เข้าจู่โจมเธอทันที
“ครั้งแรกของฉันแท้ๆ ซี้ด!!เจ็บชิบหาย”
กริ๊ก!!
“ครั้งนี้คงถูกแล้วนะ ขออย่าพบเจอกันอีกเลยบ้าชะมัด”
แนะนำตัวละคร
โจเซฟ คาร์เนอร์ เกรเบรียน ผู้นำมาเฟียคนใหม่ของตระกูลคาร์เนอร์ ที่มีอายุเพียง30ปี ลูกชายคนโตของอดีตผู้นำมาเฟียอย่างแฟร้งค์เฟิร์ต มีน้องชายที่คอยช่วยดูแลธุระกิจสีเทาอย่าง โจฮัน และน้องสาวคนเล็ก เฌอลินิณญ์ (แฟนพี่ไดจิจากเรื่อง ตัวแรงวิศวะล่ารักยัยมาเฟีย) ธุรกิจที่ทำเรียกได้ว่าเป็นธุรกิจสีเทาเกือบทั้งหมด เช่นคาสิโน ค้าอาวุธ และอื่นๆอีกมากมาย
……พอร์ช……
พอร์ช หรือ อลิชา วรางค์กฤษฎากร ลูกสาวคนเดียวของคุณคชา กับคุณหญิงพรพิมล วรางค์กฤษฎากร เจ้าของบริษัทคชากรุ๊ป บริษัทนำเข้าเฟอร์นิเจอร์และอุปกรณ์ตกแต่งบ้านรายใหญ่
หลังเรียนจบด้านการบริหารจากต่างประเทศ เธอก็บินกลับเมืองไทยเพื่อมาช่วยงานที่บริษัท แต่ทันทีที่เท้าเหยียบแผ่นดินประเทศไทย เพื่อนสนิทอย่างซอลย่าก็รีบโทรหา แล้วไปสังสรรค์กันที่ผับหนึ่ง หลังดื่มกินกันอย่างสุดเหวี่ยง เธอก็แยกย้ายกับกลุ่มเพื่อนแล้วกลับคอนโด
1อาทิตย์ต่อมา
“นัดผู้หญิงคนเดิมให้ด้วย”
ร่างหนาเดินเข้ามาในคอนโดมิเนียมสุดหรู ห้องนี้เขาซื้อไว้ปลดปล่อยโดยเฉพาะ วันนี้หลังกลับจากคาซิโนในช่วงดึก เขาอยากปลดปล่อยเพื่อขับไล่ความเมื่อยล้า หลังจากมีอะไรกับเธอคนคืนนั้น เขาก็อยากมีอะไรกับเธออีก จึงสั่งลูกน้องนัดผู้หญิงคนเดิมมาให้ แต่..
“เอ่อ..นายครับคือ..”
ลูกน้องก้มหน้ามองพื้นดูอึกอักไม่กล้าพูด ตาคมตวัดมองเล็กน้อยแล้วยกวิสกี้ในมือขึ้นดื่ม
“ว่ามา”
เขาถามเสียงเรียบ แต่น้ำเสียงเต็มไปด้วยความน่ากลัว ลูกน้องออกอาการแบบนี้แสดงว่ามีอะไรผิดพลาด
“วันนั้นนางแบบคนที่เราดีลไว้ไม่ได้มาครับ เธอเกิดอุบัติเหตุรถชน ผมทักไปถามเมื่อกี้เธอยังนอนรักษาตัวที่โรงพยาบาลอยู่ครับ ”
ลูกน้องเร่งรายงานอย่างเร่งรีบ น้ำเสียงปนสั่นเครือเล็กน้อย ก้มหน้ามองดูแค่พื้นเพราะไม่กล้าสบตาอัมหิตของเจ้านาย
“แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร!!ถ้าเป็นศัตรูป่านนี้ฉันไม่ตายไปแล้วเหรอ !ไม่ได้เรื่อง!”
ปึก
เขาตวาดลูกน้องเสียงดัง วางแก้ววิสกี้ลงอย่างแรงด้วยความโมโห ถ้าผู้หญิงคนเมื่อคืนเป็นศัตรูจริงเขาคงตายไปแล้ว ด้วยความไม่รอบคอบของลูกน้องเขาเอง
“ขอโทษครับนาย”
ชายชุดดำเอาแต่ขอโทษ ไม่กล้าแม้จะเงยหน้าขึ้นมามอง
“ ไปตามหาผู้หญิงคนนั้นมาให้ฉัน ถ้าไม่เจอก็ไม่ต้องเสนอหน้ากลับมา”
โซเซฟบอกลูกน้องอย่างหงุดหงิด ก่อนที่คิ้วหนาจะขมวดเล็กน้อง เมื่อนึกไปถึงคำพูดของผู้หญิงในคืนนั้น
……ย้อนกลับไปเมื่ออาทิตย์ก่อน……
“เดี๋ยวสิคุณ ฉันไม่ใช่ อร้าย”
ชุดมินิเดรสถูกเขาถอดออกไปอย่างง่ายดาย ด้วยมือเพียงข้างเดียว
“เล่นตัวจังวะ ”
เขาบ่นพึมพำแล้วจับขาเธออ้าออก กลีบนั้นสวยแต่สมัยนี้หมอก็ทำได้ รับงานแบบเธอได้เงินเยอะก็สมควรทำ
สวบ!!
“กรี๊ด!!~~”
เขาไม่พูดพร่ำทำเพลง สวมถุงยางแล้วยัดเอ็นใหญ่เข้าไปในตัวเธอ เขาชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเธอเจ็บ แต่ก็ไม่แปลกที่ผู้หญิงที่ขึ้นเตียงกับเขาจะเจ็บแบบนี้ ขนาดของเขามันเล็กซะที่ไหน
ปึก ปึก ปึก
เขาเริ่มอักระแทกเธอในเวลาต่อมา
“โอ้ย!~~เจ็บนะบอกให้เบาหน่อยไง”
เธอหน้านิ่วแล้วบ่นให้เขาอยู่แบบนั้น
“ไม่พร้อมแล้วมารับงานทำไมวะ ขึ้นเตียงแล้วทำใจเสาะ ห้องฉันไม่ใช่สวนดอกไม้ที่เข้ามาแล้วจะได้ออกไปง่ายๆ ”
ในเวลาเดียวกันนั้นเธอก็เหลือบเห็นปืนพอดี เธอจึงได้แต่เงียบแล้วปล่อยให้เขาย่ำยีต่อไป จนทุกอย่างจบลง เธอก็ออกจากห้องเขาไป โจเซฟแปลกใจเล็กน้อยที่เห็นที่นอนเปื้อนเลือด หรืออาจจะเป็นงานแรกของเธอ เขาไม่ใส่ใจออกจากคอนโดแล้วกลับไปนอนที่เพนท์เฮ้าส์
- ผู้เขียน
