7 ไม่พบสิ่งแปลกปลอม
1505 คำ
“แล้วพ่อดื่มอะไรเข้าไปบ้างคะ แล้วดื่มกันที่ไหน”
อลิชายังซักไซ้ต่อ เธอต้องรู้ให้ได้ว่าพ่อตายยังไง
“ดื่มเหล้าแบบเดียวกับอานี่แหละ ส่วนสถานที่คุยงานก็เป็นโรงแรมxxx ชั้น19 ห้องvvip คุณธวัชชัยเป็นคนจอง ตอนนั้นอาก็ห้ามพี่คชาแล้วว่าอย่าดื่มเยอะ แต่พ่อหลานก็ไม่ฟัง ตอนอามาส่งแทบเดินเองไม่ได้ อากับชมคนขับรถต้องหิ้วปีกคนละข้าง เข้ามาส่งในบ้าน เรื่องทุกอย่างก็เป็นอย่างที่อาเล่านี่แหละ อาเสียใจด้วยจริงๆนะหลานพอร์ช พี่พิมล”
ทินกรทำหน้าเหมือนคนกำลังเสียใจ แต่ทว่าในตานั้นกลับว่างเปล่า
“คุณคชาเขาไม่ชอบดื่ม แล้วเขาจะดื่มจนเมาได้ไง ”
พรพิมลพูดขึ้นเสียงดัง ใครว่าสามีเธอชอบดื่ม เธอเถียงขาดใจแน่
“แม่คะใจเย็นๆ เรื่องนี้ให้เจ้าหน้าที่เป็นคนสอบสวนเถอะค่ะ”
การที่จะให้คนร้ายยอมสารภาพ มันไม่ใช่เรื่องง่าย ทุกอย่างต้องมีหลักฐาน เธอควรนิ่งเอาไว้ก่อนถึงจะถูก
“พี่พิมลครับ ถึงรินญาจะเสียไปแล้ว แต่ผมก็ยังรักและเคารพพี่ทั้งสองคนเหมือนกับพี่แท้ๆของผม ผมไม่เคยลืมนะครับ ว่าพี่คชาคือคนหยิบยื่นสิ่งดีๆให้ผม เพราะฉะนั้นผมไม่มีทางทำแบบนั้นแน่ๆ ”
ทินกรยืนยันอีกครั้ง
“ป้าสายคะ พาแม่กลับไปพักเถอะค่ะ ทางนี้พอร์ชจะดำเนินการเอง”
สภาพแม่ของเธอตอนนี้ดูไม่ไหวแล้ว เอาแต่ร้องไห้แล้วก็เศร้า เธอเห็นแล้วช่างหดหู่ใจเหลือเกิน
“ค่ะคุณพอร์ช”
ป้าสายรีบรับคำ แล้วประคองพรพิมลออกไป
“เอ้อ…งานที่บริษัทหลานพอร์ชไม่ต้องห่วงนะ ในช่วงนี้อาจะดูแลไปก่อน เสร็จงานแล้วค่อยเข้าไปเรียนรู้อย่างจริงจัง อาเสียใจด้วยจริงๆนะ”
อลิชาไม่ตอบอะไรอีก ปล่อยให้ทินกรพล่ามไป เพราะเธอยังปักใจเชื่อ ว่าทินกรต้องมีส่วนเกี่ยวข้องแน่ๆ
ตึก ตึก ตึก
“พอร์ช!!/พอร์ชหลานป้า”
เสียงฝีเท้าเร่งรีบเดินใกล้เข้ามา พี่พิ้งกับป้าลัดดารีบเดินมาอย่างเร่งรีบ รวมทั้งลุงพิเชษฐ์ด้วย
แต่ละคนหน้าตาตื่นตระหนกไม่น้อย
“พี่พิ้ง! ป้าลัดดา ฮือ ฮือ พ่อเสียแล้วค่ะ ฮึก ฮึก”
อลิชาปล่อยโฮ กอดพี่สาวกับผู้เป็นป้าเอาไว้แน่น ในวันที่พ่อไม่อยู่แล้ว เธอไม่อยากอ่อนแอเลยแม้แต่น้อย
“มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมคชามาด่วนจากไปแบบนี้ ฮือ ฮือ”
ป้าลัดดาร่ำไห้ถึงน้องชาย ใครจะเชื่อละว่าคนแข็งแรงดีปกติ จะมาเสียชีวิตกระทันหันแบบนี้
“นั่นหนะสิ คุณอาคชายังแข็งแรงดีอยู่เลย มันเกิดอะไรขึ้น”
ทุกคนก็คิดเหมือนกันหมดนั่นแหละ อลิชาเล่าให้ป้าลุงแล้วก็พี่สาวฟังอย่างละเอียด แต่ตอนเล่าอาเล็กของเธอกลับไปก่อนแล้ว
“ลุงว่าต้องมีอะไรแน่ๆ ”
ใช่…มีแค่เด็กอนุบาลนั่นแหละที่จะเชื่อ ว่าการเสียชีวิตของพ่อเธอไม่มีอะไร
@อีกด้านโจเซฟ
“นายครับ ! เราสืบรู้มาแล้วครับ ว่ายาตัวใหม่ที่ไอ้วินเซนต์ผลิตคือยาอะไร มันเป็นยาปลิดชีพครับ ไม่มีสี ไม่มีกลิ่น ตรวจในกระแสเลือดไม่พบ ”
ลูกน้องรีบเดินเข้ามารายงานความเคลื่อนไหวของศัตรู
“รู้รึเปล่าแหล่งผลิตมันอยู่ที่ไหน”
เขาหลับตาแล้วเอนไปกับพนักเก้าอี้ทำงาน นับวันวินเซนต์ยิ่งอันตรายมากขึ้น
“ไม่ทราบครับนาย สายของเราบอกว่ามันระวังตัวมาก”
ถ้ายานรกนี่ถูกทำการซื้อขายละก็ จะต้องสูญเสียไปกันเท่าไหร่ เขาเองไม่อยากจะคิด
“นายครับ นายครับนายคชา เจ้าของบริษัทคชากรุ๊ปเสียชีวิตอย่างกระทันหัน เมื่อตอนเช้ามืดนี่เองครับ”
เทย์เลอร์เดินเข้ามารายงานอย่างเร่งรีบ
“ก่อนหน้านายคชาเจอกับวินเซนต์รึเปล่า”
พึ่งพูดถึงเรื่องวินเซนต์ผลิตยาปลิดชีพ ลูกน้องก็เข้ามารายงานเรื่องนายคชาเสียชีวิต มันไม่มีอะไรที่บังเอิญขนาดนั้นหรอก
“ตอนหัวค่ำไปคุยงานกับไอ้วินเซนต์ แล้วก็นายทินกรที่เป็นน้องเขย และยังมีเลขาติดตามไปด้วย1คนครับ ”
โจเซฟนิ่งคิดพักใหญ่ เหตุการณ์ครั้งนี่ดูยังไงก็ไม่ปกติ คชาเสียชีวิตแล้วเหลือแค่ลูกสาวที่พึ่งเรียนจบ แน่นอนยิ่งง่ายถ้าวินเซนต์จะแทรกแซง เขาจะต้องทำอะไรซักอย่างแล้ว
“พรุ่งนี้ตอนเย็น เตรียมพวงหรีดให้ฉันด้วย ”
โจเซฟสั่งลูกน้องเสียงเรียบ
“ครับนาย ”
ลูกน้องรีบรับคำแล้วถอยออกไป เขายังทำงานตามปกติ
“เฮีย..ข่าวด่วน เจ้าของคชากรุ๊ปเสียชีวิตแล้ว ไอ้วินเซนต์ต้องวางแผนยึดบริษัทแน่ๆ”
โจฮันเดินเข้ามาบอกพี่ชายอย่างร้อนใจ
“ลูกน้องฉันมารายงานละ”
โจเซฟบอกน้องชายอย่างไม่ใส่ใจนัก
“เอ้า!!ช้ากว่าจนได้ ว่าสายข่าวผมเร็วแล้วนะเฮีย แต่สุดท้ายก็ช้ากว่าสายเฮียตลอด”
โจฮันบ่นอย่างไม่จริงจังนัก แล้วนั่งลงที่โซฟาตัวยาวในห้องพี่ชาย
“ แล้วเฮียจะเอายังไงต่อ ผมว่าถ้าไอ้วินเซนต์จะเอาบริษัทจริงๆ คงไม่ใช่เรื่องยาก”
“ถ้ามีฉันอย่าหวังว่าจะได้อะไรมาง่ายๆ ไม่มีทาง”
โจเซฟพูดอย่างคนมั่นใจ เพราะเขาทำอะไรไม่เคยพลาด
“คร้าบ งั้นผมไปละเฮีย ”
โจฮันพูดแบบกวนๆ แล้วเดินออกจากห้องพี่ชายเขาไป
~~~~อลิชา~~~~
“เป็นไปได้ยังไงคะลุงหมอ ”
อลิชาถามหมอขึ้นอย่างไม่เชื่อ
“พอร์ชใจเย็นก่อนนะ ฟังหมออิบายก่อน”
พิ้งกอดไหล่เล็กน้องสาวเอาไว้ เพื่อปลอบให้เธอใจเย็น
“เราตรวจโดยละเอียดแล้วจริงๆนะหนูพอร์ช ผลตรวจไม่พบสิ่งผิดปกติหรือแปลกปลอมเลย แม้แต่รอยฟกช้ำดำเขียวซักจุดก็ไม่มี ”
ผู้บริหารโรงพยาบาลยืนยันด้วยตัวเอง
พลัก!!
เสียงคนเปิดประตูเข้ามา
“พอร์ช!”
หมอหนุ่มลูกชายเจ้าของโรงพยาบาล เรียกชื่อเธออย่างคุ้นเคย รีบสาวเท้าเข้ามาหา เขาอยู่ที่โรงพยาบาลสาขาต่างจังหวัด พอรู้ข่าวก็รีบมาทันที
“พี่หมอ!!ช่วยพอร์ชด้วย”
หมอนัยเป็นลูกชายเจ้าของโรงพยาบาล และยังเป็นพี่ชายคนสนิทของเธอด้วย แต่สนิทแบบไหนนั้น ทั้งสองคนยังหาคำตอบไม่ได้ เพราะเมื่อ4ปีก่อนทั้งสองคนต้องห่างกัน ความสัมพันธ์จึงยังไม่กระเตื้อง
“พอร์ชใจเย็นๆก่อนนะ เดี๋ยวพี่ช่วย ”
หมอดนัยบอกเธอน้ำเสียงนุ่มนวล รีบเดินเข้าไปดูเอกสารกับหมอนิธิผู้เป็นพ่อ
“ไม่พบอะไรเลยเหรอครับ ผมขอตรวจอีกทีได้ไหมครับพ่อ”
ครั้งนี้หมอนัยจะตรวจด้วยตัวเอง อลิชารวมทั้งตัวเขาจะได้มั่นใจ ว่าแพทย์ที่เกี่ยวข้อง ตรวจอย่างละเอียดและโปร่งใสจริงๆ
“งั้นก็ตามใจ ลุงขอตัวนะหนูพอร์ช”
หมอนิธิปล่อยให้ลูกชายเขาดูแลเคสต่อ ทั้งสองครอบครัวรู้จักกันมานาน เพราะหมอนิธิเป็นหมอประจำตระกูลของเธอ เมื่อ4ปีก่อนอลิชากับดนัยจึงค่อนข้างสนิทกันมาก
“ใจเย็นๆนะครับ พี่จะตรวจคุณอาอีกรอบอย่างละเอียด น้องพอร์ชเชื่อใจพี่ได้”
พี่หมอนัยพูดอย่างนุ่มนวล จนคนหาที่พึ่งอย่างเธออุ่นใจ เหมือนว่าตอนนี้เธออาจมีความหวังขึ้นมาบ้างแล้ว ต่อให้มันอาจเป็นแค่หวังแค่10-20%ก็ตาม
“พอร์ชฝากด้วยนะคะพี่หมอ ”
น้ำเสียงแห่งความหวัง บอกพี่หมอดนัยอีกครั้ง
หมอดนัยพยักหน้ารับ แล้วรีบเดินเข้าห้องแล็บไป
“ใจเย็นๆนะพอร์ช ถ้าเป็นอย่างที่เราคิดจริงๆ พี่หมอต้องตรวจเจอแน่”
พิ้งกอดน้องสาวไว้ไม่ยอมปล่อย พูดปลอบใจ และให้กำลังใจอยู่แบบนั้น
“ค่ะพี่พิ้ง”
อลิชาเอาแต่จ้องไปยังห้องแล็บ รอคนด้านในออกมาอยู่แบบนั้น ผ่านไป2ชั่วโมงเต็มๆ ประตูบานนั้นก็เปิดออก
“พี่หมอ เป็นไงบ้างคะ เจออะไรบ้างมั้ย”
ร่างบางรีบลุกขึ้นยืน ถามหมออย่างมีความหวัง
“พี่ตรวจอย่างละเอียดแล้วครับ ไม่พบสิ่งแปลกปลอมจริงๆ ทางการแพทย์ลงความเห็นว่า อาจจะดื่มเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์ในปริมาณมาก แล้วทำให้หัวใจล้มเหลวเฉียบพลันครับ”
อลิชาถึงกับเข่าทรุด นั่งลงที่เดิมเหมือนคนหมดแรง มันจะเป็นแบบนั้นได้ยังไง ก็ในเมื่อพ่อของเธอยังแข็งแรงดี
“มันจะเป็นแบบนั้นได้ยังไงคะ”
หัวเด็ดตีนขาดยังไง เธอไม่เชื่อแน่ๆ
“พี่เสียใจด้วยจริงๆนะ การสูญเสียครั้งนี้มันหนักหน่วงมากจริงๆ แต่น้องพอร์ชต้องเข้มแข็งนะรู้รึเปล่า มีอะไรให้พี่ช่วยก็บอก ”
เธอพยักหน้ารับเบาๆ ตำรวจกองพิสูจน์หลักฐานก็มา เธอให้รายละเอียดอีกครั้ง รวมถึงว่าพบเจอใครกี่คนก่อนเสียชีวิต
- ผู้เขียน
