6 การสูญเสีย
1492 คำ
2วันต่อมา คชากรุ๊ปในห้องประชุมผู้ถือหุ้น
“ สวัสดีผู้ถือหุ้นทุกท่าน ก่อนการประชุมวันนี้
ผมขอแนะนำทุกท่าน ให้รู้จักกับรองประธานบริษัทคชากรุ๊ปคนใหม่ นั่นก็คือคุณอลิชาลูกสาวผมเอง ”
คชาแนะนำลูกสาวให้ผู้ถือหุ้นได้รู้จัก และแต่งตั้งตำแหน่งรองประธานให้เสร็จสรรพ
แปะ!!แปะ!!แปะ!!
ผู้ถือหุ้นเกือบ10คน รวมถึงผู้จัดการของบริษัทอีกหลายฝ่าย ต่างปรบมือยินดีกับรองประธานคนใหม่ อลิชายืนขึ้นพร้อมก้มหัวเล็กน้อย ก่อนจะกล่าวทักทายฝากเนื้อฝากตัวตามมารยาท
“ยินดีที่ได้ร่วมงานกับทุกท่านนะคะ”
ท่ามกลางความปิติยินดีของหลายคน แต่ทินกรที่รักษาการรองประธานอยู่กลับไม่พอใจ ที่คชาหักหน้าตัวเองแบบไม่ปรึกษาแบบนี้
“ยินดีต้อนรับครับ/ยินดีต้อนรับนะคะ”
หลังจากนั้นการประชุมผู้ถือหุ้นก็เป็นไปอย่างราบรื่น
“นี่คือห้องทำงานของลูกนะ ส่วนเลขาเดี๋ยวพ่อรีบหาให้ ช่วงนี้ก็เรียนรู้กับคุณธวัชชัยไปก่อน”
ธวัชชัยคือเลขาเก่าแก่ ที่ทำงานให้พ่อของเธอมาหลายปี
“สวัสดีค่ะคุณอาธวัช พอร์ชฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ”
อลิชารีบฝากเนื้อฝากตัว ยิ้มกว้างให้ธวัชชัย เธอรู้จักธวัชชัยมานานหลายปี เขาคือคนที่พ่อไว้ใจที่สุด
“สวัสดีครับคุณพอร์ช”
ธวัชชัยก้มหัวให้เจ้านายเล็กน้อย ก่อนกล่าวทักทายกลับ
“เออวันนี้พ่อมีคุยงานกับลูกค้าคนสำคัญ หนูกลับบ้านไปทานข้าวเป็นเพื่อนแม่นะ พ่อคงกลับดึกเพราะคงดื่มกันนิดหน่อย”
“ได้เลยค่ะพ่อ งั้นหนูไปทำงานนะคะ”
อลิชาตื่นเต้นกับห้องทำงานใหม่มาก รีบเข้าไปสำรวจและเริ่มทำงานอย่างตื่นเต้น โดยมีอาธวัชชัยเป็นคนสอนงานทุกอย่าง
ตอนเย็น
“เป็นไงท่านรองคนเก่งของพ่อ ”
คชาเดินเข้ามาในห้องทำงานลูกสาว แล้วถามขึ้นอย่างเอ็นดู
“เฮ้อ!!ทำได้อยู่แล้วค่ะ แต่หนูแค่ไม่เคยรู้ว่ามันเหนื่อยและปวดสมองแบบนี้ ”
เธอปิดแฟ้มเอกสารลง แล้วเดินเข้ามากอดอ้อนพ่อ
“ไม่เป็นไรนะไม่ต้องรีบ ค่อยเรียนรู้ไป แล้วซักวันลูกจะเป็นผู้บริหารที่เก่งเอง”
คชาลูบผมลูกสาวเบาๆอย่างเอ็นดู พร้อมกอดคอลูกสาวออกมาที่ลิฟต์
“พ่อไปนะ ”
“บ๊ายบายค่ะพ่อ”
ในตอนเย็นของวันนั้น พ่อแยกตัวไปคุยงานกับลูกค้าคนสำคัญ ส่วนเธอก็กลับบ้านไปทานข้าวเป็นเพื่อนแม่ตามที่พ่อบอก
“เป็นไงบ้างลูก ทำงานวันแรกเหนื่อยรึเปล่า”
“เหนื่อยนิดหน่อยค่ะแม่ เดี๋ยวทานข้าวเสร็จหนูขออาบน้ำนอนเลย พ่อบอกว่าคงกลับดึกหน่อยค่ะ แต่แม่ไม่ต้องห่วงนะคะ คุณอาธวัชชัยกับอาเล็กก็ไป”
อลิชากินข้าวไปด้วยบอกแม่ไปด้วย
“แม่ชินแล้วละจ๊ะ พ่อเขาก็ไปแบบนี้บ่อยๆ แต่ดีหน่อยที่พ่อดื่มไม่เยอะ แม่เลยไม่เป็นห่วงเท่าไหร่”
หลังทานมื้อเย็นเสร็จ อลิชาก็อาบน้ำเข้านอนเลย จะว่าไม่เหนื่อยเท่าไรคงไม่ใช่ แต่เหนื่อยมากต่างหาก
แค่พูดให้พ่อกับแม่สบายใจ
คฤหาสน์คาร์เนอร์
“ ไอ้วินเซนต์เคลื่อนไหวแล้วครับป๊า คาดว่ากำลังพยายามแทรกแซงคชากรุ๊ปอยู่”
โจเซฟเล่าให้แฟรงค์เฟิร์ตฟัง ถึงแผนการที่คิดว่าเขามองไม่ผิดแน่นอน
“อย่าให้มันแทรกแทรงได้เด็ดขาด ถ้ามันสร้างความเชื่อมั่นให้นักลงทุนได้ มันก็จะขยายอำนาจได้อีกเยอะ ทั้งที่มืดและที่สว่าง”
คราวนี้เหมือนจะเป็นเรื่องใหญ่ แต่แฟรงค์เฟิร์ตคิดว่าคงไม่เกินฝีมือโจเซฟหรอก เขาแค่ให้คำแนะนำนิดหน่อย ส่วนวิธีการเขาจัดการได้หมด
“ไม่ต้องห่วงครับป๊า ผมจัดการได้แน่นอน”
โจเซฟรับปากผู้เป็นพ่ออย่างมั่นใจ แต่ก็นะทุกอย่างมันไม่เกินความสามารถเขาหรอก
ในกลางดึกคืนนั้น
ครืด ครืด
“อื้ม…ค่ะแม่”
อลิชาตื่นมาอย่างงัวเงีย รีบรับโทรศัพท์ของพรพิมลผู้เป็นแม่ แปลกใจเล็กน้อยที่แม่โทรหากลางดึก
{พอร์ช !! รีบมาโรงพยาบาลด่วนลูก พ่อเค้าเสียแล้ว ฮือ ฮือ}
เสียงปลายสายร้องไห้ปริ่มจะขาดใจ เธอเองก็ช็อคกับสิ่งที่ได้ยินไปชั่วขณะ
“แม่พูดอะไรคะ ? พ่อจะเสียได้ไง ?”
เธอถามแม่เสียงดัง ‘มันไม่มีทางเป็นไปได้ มันเป็นไปไม่ได้แน่ๆ ’
{แม่ไม่ได้โกหก ลูกรีบมานะ ฮือ ฮือ ฮือ}
ตุบ!!
โทรศัพท์ที่อยู่ในมือหล่นลงไปกับที่นอน เธอไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน ตอนนี้เธอสับสนไปหมด
แทบทำอะไรไม่ถูก เมื่อตั้งสติได้เธอก็รีบแต่งตัวแล้วไปโรงพยาบาล ตามที่แม่บอก
“แม่คะ”
อลิชามาถึงที่โรงพยาบาล ก็เห็นแม่นั่งร้องให้หน้าห้องฉุกเฉิน ข้างกันยังมีป้าสายกับน้าชมคนขับรถของพ่อ
“พอร์ช! ฮือ ฮือ ฮือ พ่อเขาจากเราไปแล้ว ฮือ ฮือ”
พรพิมลร้องไห้จนตัวโยน กอดลูกสาวฟูมฟายอยู่แบบนั้น
“แม่ใจเย็นก่อนนะคะ บอกหนูได้มั้ยว่ามันเกิดอะไรขึ้น ฮึก ฮึก ฮึก”
ตอนนี้อลิชางงไปหมด อยู่ๆพ่อเธอก็เสียชีวิต
ทั้งที่เมื่อวานก็ยังดีๆอยู่
“เมื่อคืนแม่รอพ่อจนดึก จนกระทั่งเที่ยงคืนอาเล็กเป็นคนพาพ่อมาส่ง บอกว่าพ่อดื่มเยอะเลยเมามากไปหน่อย ทั้งที่ปกติพ่อของลูกไม่เคยดื่มเยอะเลย ฮือ ฮือ ฮือ”
พรพิมลเล่าไปก็เจ็บปวดไป คิดถึงหน้าสามีอันเป็นที่รัก แล้วมันรัดแน่นไปหมด
“แล้วยังไงต่อคะแม่ ”
ตอนนี้พอร์ชเริ่มได้กลิ่นความไม่ปกติแล้ว เร่งให้แม่เล่าให้ฟังอย่างเร่งรีบ
“หลังจากนั้นแม่ก็เช็ดตัวให้พ่อของลูก แล้วเอาเสื้อผ้ามาเปลี่ยนให้ แต่ก็รู้สึกแปลกใจเมื่อพ่อเขาหายใจเบามาก แม่จึงลงไปเรียกคนงานในบ้านให้มาช่วยกันพาพ่อมาหาหมอ พอมาถึงโรงพยาบาล หมอก็รีบพาเข้าห้องฉุกเฉิน แต่ไม่นานก็กลับออกมาพร้อมข่าวร้าย ว่าพ่อของลูกเสียชีวิตแล้ว ฮือ ฮือ ฮือ ฮือ ”
“แล้วแม่โทรบอกอาเล็กรึยังค่ะ”
“ป้าสายโทรไปแล้วลูก อาเล็กกำลังมา”
อลิชาได้แต่คิดในใจ การตายของพ่อไม่ปกติแน่
“ป้าสายคะ หนูฝากแม่ด้วย”
“ได้ค่ะคุณพอร์ช”
ฝากแม่ไว้กับป้าสายเสร็จ อลิชาก็เดินไปที่ห้องหมอเจ้าของไข้ เพื่อสอบถามพูดคุยถึงการเสียชีวิตของพ่อ
“ฉันอยากให้ตรวจอย่างละเอียด ว่าพ่อเสียชีวิตเนื่องจากสาเหตุอะไร ตรวจเลือดหาสิ่งแปลกปลอม และตรวจตามร่างกายทุกส่วนด้วยค่ะ”
เธอรีบแจ้งจุดประสงค์กับหมอ การตายของพ่อเธอไม่ปกติแน่ อาเล็กน่าสงสัยที่สุด และยังมีลูกค้าคนสำคัญ ที่ยังไม่รู้ว่าคือใคร แต่อีกไม่นานต้องรู้แน่ เพราะเธอนี่แหละจะตามสืบให้ถึงที่สุด
“เราจะทำการตรวจโดยละเอียดตามที่คุณอลิชาต้องการนะคะ ทราบผลไม่เกินเที่ยงของวันนี้ค่ะ”
หมอเจ้าของไข้รีบรับปาก เพราะครอบครัวของเธอเป็นลูกค้าvvipของโรงพยาบาลนี้
“ฝากด้วยนะคะคุณหมอ ”
“ไม่ต้องห่วงนะคะ เราจะทำอย่างเต็มที่ ”
หมอเจ้าของไข้รับปากอีกครั้ง วันนี้เธอยังไม่เอาศพของพ่อกลับบ้าน เพราะต้องให้หมอชันสูตรก่อน
“พี่พิมลหลานพอร์ช!! เกิดอะไรขึ้น?”
ทินกรเดินมาหาเธอกับแม่อย่างเร่งรีบ หน้าตาเหมือนตื่นตกใจ ที่พี่ชายของภรรยาเสีย
“พอร์ชมั้ยคะที่ต้องถามอาเล็ก ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับพ่อ อาไปกับพ่อด้วยแล้วพ่อเป็นอะไร ทำไมพ่อถึงตาย!!”
อลิชาถามขึ้นเสียงดัง จ้องหน้าทินกรอย่างเอาเรื่อง
“นั่นนะสิ เล็กบอกพี่มาสิว่าคุณคชาเป็นอะไร”
พรพิมลที่คิดแบบเดียวกับลูกสาว ถามทินกรด้วยคำถามเดียวกัน
“พี่กับหลานใจเย็นๆกันก่อนนะครับ ผมพร้อมยืนยันความบริสุทธ์ของตัวเอง ผมยืนยันว่าผมไม่ได้ทำอะไรพี่คชา เราไปคุยกับหุ้นส่วนใหม่ก็จริง แต่คุณธวัชชัยก็ไปด้วย ผมพร้อมให้พิสูจน์ทุกอย่าง ถ้าในร่างกายของพี่คชาพบความผิดปกติ ผมยินดีเดินเข้าคุกด้วยตัวเอง ไม่ต้องรอให้ตำรวจมาจับหรอกครับ ”
ทินกรยืนยันด้วยความหนักแน่น
“แล้วลูกค้าที่ไปคุยงานด้วยชื่ออะไรคะ”
เมื่อทินกรยืนยันขนาดนี้ ไม่มีประโยชน์ที่จะเค้นถาม รอหลักฐานที่อยู่บนตัวพ่อน่าจะดีที่สุด
“คุณวินเซนต์ไง คนที่หลานเจอทานข้าวกับอาเมื่อ2วันก่อน แต่คนนั้นเขารวยอยู่แล้ว เป็นนักธุระกิจหลักพันล้าน เขาคงไม่คิดสั้น มาตัดอนาคตตัวเองแบบนี้หรอก”
ทินกรยืนยันหนักแน่น
- ผู้เขียน
