“เชิญครับเจ้านาย เชิญครับคุณพอร์ช”
อาเฟยเปิดประตูให้เจ้านายทั้งสองลงรถ
“เดี๋ยวฉันถือของช่วยดีกว่าค่ะคุณเฟย”
อลิชาพูดอย่างเกรงใจเฟย เพราะของที่โจเซฟซื้อให้เยอะมาก
“ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมถือเอง คุณพอร์ชกับเจ้านายขึ้นไปก่อนเลย แค่นี้สบายมาก”
อาเฟยพูดแบบชิลล์ๆ
“ไหวแน่นะคะ”
“ครับ ”
โจเซฟไม่พูดอะไรส่งสายตามองอาเฟยเล็กน้อย ก่อนจับมือเล็กของเธอเดินเข้าลิฟต์ไป สองคนยืนข้างๆกัน เขาจับมือเธอไว้แน่น อลิชามองที่มือตัวเองแล้วได้แต่ยิ้มเขินอาย ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองดูหน้าเรียบนิ่งของเขา ‘อืม..กร้าวใจสุดๆ’
ติ้ง!!
ประตูลิฟต์เปิดออก เขายังจับมือเธอไม่ปล่อย
จนเข้ามาถึงภายในห้อง เขาก็จับมือเธอมานั่งที่โซฟา แล้วเปิดทีวีดู ไม่นานเท่าไหร่อาเฟยก็เดินถือของพะรุงพะรังเข้ามา
“วางไว้ตรงนั้นเลยค่ะคุณเฟย”
คนตัวเล็กบอกลูกน้องเขาอย่างเกรงใจ แต่คนเป็นนายแทบไม่หันไปมอง นั่งนิ่งดูทีวีตามสไตน์ของเขานั่นแหละ
“เจ
