พอขึ้นรถมาต่างคนก็ต่างเงียบ จนรถเปลี่ยนเส้นทาง เธอก็หันไปมองหน้าเขาอย่างสงสัย
“ไปไหนคะ”
อลิชาขมวดคิ้วมุ่น ถามเขาขึ้นเสียงไม่ดังนัก
“แวะไปดูคาซิโน ไม่นานก็กลับ”
เธอไม่ถามเขาต่อ กลับมานั่งเงียบเหมือนเดิม
ตามใจเขาเถอะ ปกติเขาก็ไม่บอกหรือขอเธอก่อนอยู่แล้ว พักใหญ่กว่าจะมาถึง ครั้งล่าสุดที่มาก็คงจะเป็นวันที่เขาใช้เข็มฉีดยาขู่คนมาป่วนนั่นแหละ พูดแล้วภาพยังติดตาไม่หายเลย น่ากลัวชะมัด
“สวัสดีครับนาย สวัสดีครับนายหญิง”
ผู้จัดการคาซิโนก็ทักทายเจ้านาย
“ไม่ต้องเรียก/เป็นไงเรียบร้อยดีไหม”
ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบ โจเซฟก็ชิงพูดตัดหน้าซะก่อน
“ ทุกอย่างเรียบร้อยดีครับ ส่วนผู้หญิงที่นายดนุพลส่งมา ตอนนี้ผมให้อยู่โซนบาคาร่าครับ นายจะให้เรียกมาพบรึเปล่า”
ผู้จัดการมองอลิชาที่นั่งบนโซฟาเล็กน้อย ก่อนหันมาสนใจเจ้านายต่อ
“ไม่ต้อง ให้เธอทำตรงนั้นแหละ แบ่งเงินเดือนให้เธอครึ่งนึง ส่วนอีกครึ่งหักใช้หนี้ให้
