“ไปขึ้นรถ”
เขาบอกเสียงเรียบ จนอาเฟยที่กำลังทำหน้าหงอยเมื่อครู่ตาโตยิ้มกว้าง
“ขอบคุณครับนาย ขอบคุณที่เมตตาลูกน้องตาดำๆคนนี้”
อาเฟยดีใจรีบขอบคุณเจ้านายอย่างรนราณ รีบวิ่งไปขึ้นรถตู้อีกคันที่จอดอยู่ด้านหลัง
ปึ้ง!!
โจเซฟนั่งประจำตำแหน่งคนขับ โดยมีอลิชานั่งข้าง ส่วนบอดีการ์ดอยู่รถตู้อีกคัน คอยอารักขาเจ้านายห่างๆ
“ที่จริงพี่เฟยไม่ผิดอะไรเลยนะคะ คุณควรลงโทษฉันถึงจะถูก”
อลิชาบอกเขาเสียงเบา ลอบมองหน้าดุอย่างประหม่า
“อยากโดนทำโทษเหรอ”
เขาถามแค่นั้น เท้าหนาเหยียบคันเร่งออกจากลานจอดช้าๆ
“เปล่าค่ะ แต่เรื่องนี้คุณอาเฟยไม่ใช่คนผิด คนที่ผิดคือฉัน”
ใครจะอยากถูกทำโทษกันละ มาเฟียอะไรถามไม่คิด
“แล้วจะให้ผมทำโทษคุณยังไง อย่างเบาก็ขังในห้องมือที่คาสิโน อย่างหนักก็ตัดลิ้นโยนให้ปลากิน”
เขาถามเสียงเรียบแต่อลิชาถึงกับหน้าเจื่อน
ใช้มือปิดปากแทบไม่ทัน
“หึ!!ผมทำโทษลูกน้อง ก็เพื่อเตือนให้คุณรู้ ว่าไ
