เช้าวันต่อมา
ครืด ครืด
{ว่าไงยัยพอร์ช ตัดสินใจได้แล้วเหรอ”
เสียงหวานปลายสายพูดเหมือนรู้ทัน
“ใช่ค่ะพี่พิ้ง ไปเป็นเพื่อนหนูหน่อยนะคะ”
หลังจากนอนคิดมาทั้งคืน เธอก็ตัดสินใจได้ซักที
เพื่อรักษาจิตวิญญาณของพ่อเอาไว้ ต่อให้ต้องแต่งงานกับโจเซฟก็ต้องยอม
{ได้เลยน้องรัก แล้วเจอกันนะ}
“ค่ะพี่พิ้ง”
ติ๊ด!!
ครืด ครืด
หลังวางสายจากพี่สาว เธอก็ต่อสายหาโจเซฟทันที
{ว่าไงครับคุณอลิชา}
น้ำเสียงปลายสาย ยังคงเยือกเย็นเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน จนเธอเผลอคิดไปว่าเขามีความรู้สึกหรือเปล่านะ
“ ฉันมีเรื่องอยากคุยกับคุณ วันนี้ช่วงบ่ายคุณสะดวกให้ฉันเข้าไปหาหรือเปล่า”
{ฮึ เข้ามาได้เลย}
เสียงปลายสายหัวเราะเบาๆในลำคอ ราวกับว่าเขารู้อยู่แล้วว่าเธอต้องไป ก่อนที่เขาจะเป็นคนตัดสายทิ้งไม่บอกไม่กล่าวซักคำ
“ไอ้คนไม่มีมารยาท”
เธอมองหน้าจอมือถือที่ถูกตัดสายทิ้ง ก่อนจะบ่นงึมงำให้คนปลายสาย ไม่รู้เวรกรรมอะไรของเธอ บอกกั
