7. หนีเที่ยว
1263 คำ
พวกเราไปหายัยกะทิแล้วพากันไปที่ห้าง โดยฉันติดรถเพื่อนไป ฉันเป็นคนเดียวในกลุ่มที่ไม่มีรถ และขับรถไม่เป็นด้วย หลังจากกินข้าวเสร็จ พวกเราก็มาช้อปปิ้งกันต่อ
"เห็นชุดนี้แล้ว ฉันอยากไปที่หนึ่ง พวกแกสนใจปะ" ไจ๋หยิบชุดเดรสสีดำออกมาจากราว หันมามองหน้าพวกฉัน
"ฉันไป" กะทิชูมือขึ้น ตกลงไปทันที ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่ไหน
"พวกแกไปฉันก็ไป" ญารินหันมามองเพื่อนนิดหน่อยแล้วกลับไปเลือกชุดต่อ
"ฉันก็ไป" ฉันยกมือขึ้นอีกคน ก็เพื่อนๆ ไปหมดนี่
เพื่อนๆ หันมามองฉันเป็นตาเดียว ก่อนจะพยักหน้ารู้กัน ยกเว้นฉัน!
"อยู่นิ่งๆ จ้ะเพื่อน วันนี้พวกฉันจะร่ายมนตร์แกให้สวยที่สุด" ญารินจับฉันยืนนิ่ง แล้วพวกมันก็เลือกชุดมาทาบตัวฉัน ตัวแล้วตัวเล่า ดูวุ่นวายกันไปหมด ส่วนฉันก็ได้แต่ยืนนิ่ง
"ไปลอง!" ไจ๋ยัดฉันเข้าไปในห้องลองชุด พร้อมกับชุดที่พวกมันเลือกให้ฉันเมื่อครู่
"แก..."
"ลอง!" / "ลอง!" / "ลอง!"
ฉันยังพูดไม่จบพวกมันก็ตอบกลับมาพร้อมเพรียง คือถ้าฉันไม่ลองใส่ ออกไปคงโดนพวกมันกระทืบแน่ ฉันเลี่ยงไม่ได้ ลองชุดออกไปให้พวกมันดูหลายชุดต่อหลายชุด และพวกมันก็ลงความเห็นกัน เลือกสองในหกชุดที่ลอง
พวกมันพาฉันไปคอนโดยัยไจ๋แล้วจัดการแต่งหน้าทำผมแปลงโฉมให้ฉัน
"ตกลงพวกแกจะพาฉันไปไหนเนี่ย" ฉันรู้สึกทะแม่งๆ ยังไงไม่รู้
"ตืดๆ" ยัยไจ๋บอก
"...ผับ?" ฉันนิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะถามออกไป
"ถูกต้องแล้วครับ" มันทำท่าทางถูกต้องให้ฉัน อย่าฮ่าเลย
"กรี๊ดดดด" ฉันกรีดร้องออกมาเมื่อรู้ว่าพวกมันจะพาฉันไปผับจริงๆ
"อะไร!" พวกมันสะดุ้งตกใจ มองฉันเป็นตาเดียว
"ฉันอยากไปผับมานานแล้ว" ฉันบอกอย่างดี๊ด๊า อยากรู้มานานแล้วว่าผับในเมืองกรุงเป็นยังไง ตื่นเต้น!!
"ยัยบ้าพวกฉันตกใจหมด" ญารินเอามือทาบอกมองค้อนฉัน
"ก็ฉันดีใจนี่^^"
"หยุดพูดก่อนยะ ให้ฉันแต่งหน้าเสร็จก่อน" กะทิบอก จับหัวฉันหันตรง แล้วแต่งหน้าให้ต่อ
พวกมันแต่งหน้าทำผมให้ฉันเสร็จ ก็ไล่ให้ไปเปลี่ยนชุด ฉันเดินเก้ๆ กังๆ ออกจากห้องน้ำมาให้เพื่อนๆ ดู รู้สึกแปลกมาก ฉันไม่เคยแต่งตัวแบบนี้เลย กลัวไม่เข้ากับตัวเอง แต่พอเดินออกมาเพื่อนๆ ฉันกลับนิ่งค้างไปชั่วขณะ
"แกสวยมาก!" ญาริน
"สุดยอด" กะทิ
"ต้องอย่างงี้!!" ไจ๋
"จริงเหรอ" ฉันก้มมองตัวเอง ไม่อยากเชื่อคำพูดของเพื่อนๆ
"มาดูนี่" ไจ๋จูงมือฉันไปยืนหน้ากระจกบานใหญ่
"...." ฉันนิ่งค้างไปเลย ไม่อยากเชื่อสายตา ฉันสวยขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย!
กรี๊ดดดด
พึ่งรู้ว่าตัวเองสวย! รู้สึกมั่นใจขึ้นมาทันทีเลย
"ขอบใจพวกแกมากนะ" ฉันบอกเพื่อนที่แปลงโฉมฉันได้มากขนาดนี้
"เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันพาแกไปทำผมดีกว่า รับรองสวยกว่านี้อีก" ญารินบอก
"ฮือออ รักพวกแก" ฉันมองหน้าเพื่อนๆ ที่พึ่งรู้จักกันไม่ถึงเดือน แต่รู้สึกสนิทสนมมานานหลายปี
"อย่าร้องเชียวนะ" ไจ๋ชี้หน้าฉัน
"อึ๊บไว้ๆ" กะทิ
"...." ฉันเม้มปากแน่นตั้งสติ ไม่ให้น้ำตาไหล ไม่งั้นจากสวยได้กลายเป็นผีแน่
เวลาสี่ทุ่มพวกเราออกเดินทางด้วยรถของยัยไจ๋ พวกมันบอกว่ายิ่งดึกจะยิ่งสนุก ฉันนี่ตื่นเต้นมากตั้งแต่ขึ้นรถแล้ว ยิ่งมันเลี้ยวรถเข้าจอดหน้าผับ ฉันยิ่งตื่นเต้นจนเก็บอาการแทบไม่อยู่
ฉันมองไปรอบๆ อย่างสำรวจ สำรวจมันทุกอย่าง ก็นี่เป็นครั้งแรกของฉันนี่ พวกมันพาฉันเดินเข้าผับ และนั่นทำให้ฉันได้เห็นโลกอีกใบหนึ่งทันที
แสง สี เสียงกระหึ่ม ผู้คนมากมายเบียดเสียด ทุกคนโยกย้ายไปตามเพลง มีแต่คนสวยๆ หล่อๆ ทั้งนั้นเลย
"เชิดจ้ะเพื่อนเชิดเข้าไว้ แกสวยที่สุด" ยัยญารินกระซิบบอก
ฉันทำตาม เชิดหน้าขึ้น แต่ก็อดมองอย่างตื่นเต้นไม่ได้
พวกมันพาฉันไปหาโต๊ะนั่น แล้วสั่งเครื่องดื่มกัน พวกมันดูชำนาญมาก แล้วหันกลับมามองที่ฉัน เหอะๆ ทุกอย่างใหม่หมด สั่งอะไรก็ไม่เป็น
"คุณไนท์บอกให้คุณไจ๋พาเพื่อนขึ้นไปชั้นสองครับ" พนักงานเสิร์ฟบอกยัยไจ๋ ทำให้มันตกใจตาโต
"พี่ไนท์อยู่ชั้นสองเหรอ ไหนว่าวันนี้ไม่เข้าผับไง" ไจ๋ตกใจตาโต มองขึ้นไปชั้นสอง
ฉันที่นั่งอยู่ข้างๆ ได้ยินบทสนทนาจึงหันไปมองตาม เห็นผู้ชายร่างสูงสมส่วน ยืนถือแก้วมองมาที่พวกเรา
"ใครเหรอ" ฉันถามไจ๋
"พี่ชายฉันเอง ไปพวกแกขึ้นข้างบน" ไจ๋บอกหน้ายุ่ง
"ชั้นสองมันVVIPเลยนะ" กะทิทำท่าตกใจ
VVIP เลยงั้นเหรอ ฉันคิดในใจ แล้วมองขึ้นไปดูอีกครั้ง รู้สึกว่าคนละระดับกับข้างล่างจริงๆ ผู้หญิงบนนั้นมีแต่คนหุ่นดีๆ สวยๆ ทั้งนั้นเลย
พวกเราเดินตามพนักงานขึ้นมาชั้นสอง สังเกตได้เลยว่ายัยกะทิกับญารินก็ตื่นเต้นกันมาก ส่วนไจ๋หน้าจ๋อยไปแล้ว ฉันเดินตามก้นเพื่อนไป ก็มองสำรวจไปเรื่อย
"ยัยบ้านนอก!!" เสียงนี้มัน!
ขวับ!
ฉันหันไปมองตามเสียง ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นพี่โฮปนั่งอยู่ในกลุ่มผู้ชายหน้าตาดี!
"ไหน"
"ไหนๆ คนไหนวะ"
ผู้ชายที่นั่งโต๊ะเดียวกับเขาหันมามองฉัน แต่ก็มองผ่านฉันไป
"ไหนยัยบ้านนอกมึง" ผู้ชายอีกคนที่กำลังนัวผู้หญิงหันมาถาม
"ชื่อยิ้มหวาน ไม่ได้ชื่อบ้านนอก" ฉันโผล่งออกไป ทำให้ผู้ชายหล่อวัวหายความล้มนั่งนิ่งกันไป
"ใช่บ้านนอกตรงไหนวะ มึงเรียกซะกูคิดว่าเด็กตัวผอมๆ ดำๆ" ผู้ชายที่นัวผู้หญิงเมื่อครู่พูดขึ้นอีกครั้ง
"ก็อยู่บ้านอก!" พี่โฮปตอบเพื่อน แต่ตาจ้องมองฉันเขม็ง
"สาวๆ นั่งกันก่อน" ผู้ชายหน้าหล่อที่น่าจะเป็นพี่ชายยัยไจ๋บอก
"ขอบคุณค่ะ" เพื่อนๆ ฉันนั่งลงทีละคน ส่วนฉันยังยืนนิ่งอยู่ เพราะถูกสายตาคมของพี่โฮปจ้องไม่หยุด เหมือนว่าถ้าฉันขยับเขาเอาฉันตายแน่
พรึ่บ!
"จะกล้าเกินไปแล้วนะ!" เขาดึงฉันลงนั่งข้างๆ บอกเสียงเหี้ยม!
"กล้าอะไร" ฉันบอกปากยื่น นั่งก้มหน้าไม่กล้าสบตาเขาเลย
"แต่งตัวบ้าอะไร สวยนักรึไง!" เขาถามลอดไรฟัน รู้สึกถึงความโกรธของเขาเลย
"ไม่คิดจะแนะนำเพื่อนๆ ให้พี่รู้จักเหรอ" พี่ของไจ๋ถามน้องสาว
"ญาริณ กะทิ ยิ้มหวาน" ยัยไจ๋แนะนำพวกฉันทีละคน
"พี่ไนท์นะ นั่นไอ้นีล ไอ้เข็มทิศ ไอ้โฮป" พี่ไนท์พี่ของไจ๋แนะนำเพื่อนๆ เขาให้พวกฉันรู้จัก
"พี่ไนท์นะ ไอ้นีล ไอ้เข็มทิศ ไอ้โฮป" ยัยญารินทวนคำพูดของพี่ไนท์ ทำเอาทุกคนหันขวับไปมองเป็นตาเดียว
"เอ๊ย! พี่ไนท์ พี่นิล พี่เข็มทิศ พี่โฮป" ญารินพูดใหม่ มันน่ะโก๊ะได้โล่เลยขอบอก
- ผู้เขียน
