ถึงโรงพยาบาลยัยบ้านนอกก็ถูกนำตัวเข้าห้องฉุกเฉิน แต่ไม่นานก็ถูกเข็นออกมาพร้อมผ้าพันแผลที่ข้อเท้า
"เป็นไงบ้าง" ผมปรี่เข้าไปหา
"ขาแพลง" ร่างบางมองขาตัวเอง
"ดีไม่หัก" ผมมองตาม แล้วเอ็ดเข้าให้ ก็ใครใช้ให้เธอไปปีนต้นมะม่วงละ มันซนเกินไปมั้ย
"ไปรับยาแล้วกลับบ้านได้" เธอบอกหน้ายุ่ง ไม่บอกก็รู้ว่าไม่ชอบยาขนาดไหน
ผมพายัยบ้านนอกไปรับยา และไม้ค้ำยัน แล้วกลับบ้านไปหาคุณย่า และแม่ยัยบ้านนอกที่รออยู่บ้านคุณย่า
"คุณย่า คุณแม่ขา" พอถึงบ้านก็ทำเสียงออดอ้อนผู้ใหญ่
"เป็นไงบ้างลูก เจ็บตรงไหน" ย่าเข้ามาโอ๋หลานสาว
"ข้อเท้าค่ะ คุณย่า"
"แม่บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าปีนต้นไม้ เป็นไง" คุณน้าเอ็ดลูกสาว คงโมโหที่ลูกสาวเจ็บตัว
"คุณย่าขา" พอเห็นแม่ดุ ก็อ้อนคุณย่าต่อ ทำเป็นไม่เห็นแม่ตัวเอง
"เอาน่า ยังไงก็เป็นขนาดนี้แล้ว จะดุไปทำมั้ย" ย่าเข้าข้างยัยบ้านนอกสุดๆ ก็หลานรัก หลานคนโปรดนี่
"ไปๆ พาน้องเข้าไปในบ้านก่อน" ค
