บอกพี่เจตแค่คนเดียวเรื่องท้อง แต่ผ่านไปเพียงสามวันทั้งเฮียคัลเลนและเพื่อนของคาแลนก็หอบข้าวของมาให้ นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นรอยยิ้มของทุกคนในรอบเดือน
“ฉันคงไม่ได้เห็นหน้าหลานในวันคลอด เดี๋ยวจะรับขวัญให้ก่อนก็แล้วกัน” เคย์เดนยื่นซองสีขาวมาให้ เห็นแล้วทำให้แปลกใจว่ามันคืออะไร
“อะไรเหรอคะ?”
“ฉันยกธุรกิจทั้งหมดให้ เก็บเอาไว้ให้ลูกของเธอถือซะว่าเป็นขวัญถุงในวันคลอด”
ฉันเบิกตากว้างรีบส่ายหน้า เขาให้มากเกินไป มันมากซะจนฉันรับเอาไว้ไม่ได้
“ดะ... เดี๋ยวนะคะ คุณจะมายกทุกอย่างให้คนอื่นง่าย ๆ แบบนี้ได้ยัง” ถ้ายกให้หมดแบบนี้เขาจะเอาเงินที่ไหนใช้ ไม่เข้าใจเลยจริง ๆ ว่าเคย์เดนคิดอะไรอยู่
“ฉันจะไม่อยู่ที่นี่แล้ว สมบัติพวกนั้นคงไม่ต่างอะไรกับของไร้ค่าที่ถูกทิ้ง เธอรับเอาไว้เถอะมิลา มีพร้อมทุกอย่างมันดีกว่าขาดเหลือ”
“มิลาไม่เข้าใจ คุณไม่อยู่ก็ใช่ว่าจะไม่ต้องใช้เงินนะคะ”
“ในที่ที่ฉันจะไป ที่นั่น
