แพ้รักเก่า - 3 โกรธ!!
890 คำ
ระหว่างที่กำลังถูกกดดันจากคาแลน จู่ๆ ประตูห้องก็ถูกเปิดออก บุคคลที่เดินเข้ามานั้นทำให้ฉันนึกแปลกใจที่เป็นมาลิค
เขามาได้ยังไง แน่นอนว่าพอคาแลนเห็นมาลิคเขาก็แสดงสีหน้าไม่พอใจออกมาทันที
“นัดมันมาด้วยสินะ”
“……..” อยากปฏิเสธแต่เหมือนว่าเขาจะเข้าใจแบบนั้นไปแล้ว
“เธอเชื่องกว่าที่ฉันคิด” คาแลนยกยิ้มมุมปาก จากนั้นก็เดินกลับไปนั่งลงบนโซฟาตัวเดิม ก่อนจะเอ่ยทักทายด้วยถ้อยคำที่ไม่เป็นมิตร “เสนอหน้ามาที่นี่ทำไม?”
มาลิคยิ้มแล้วเดินมาหยุดยืนข้างๆ ฉัน “ผมแค่มาตามคนของตัวเองกลับ”
“ดูเหมือนจะสำคัญมากสินะ”
“อ่า ครับ สำคัญมากจริงๆ”
สายตาของคาแลนมันน่ากลัวโดยเฉพาะตอนที่มาลิคตอบออกไปแบบนั้น
ประตูห้องถูกเปิดออกอีกครั้ง ผู้หญิงสวยสองคนเดินเข้ามาข้างในและนั่งลงข้างคาแลนอย่างรู้หน้าที่ ฉันที่เห็นแบบนั้นก็รีบเบือนหน้าหนีทันที ก่อนจะถูกมาลิคดึงให้นั่งลงข้างๆ
“เอาสักคนไหม?” คาแลนเลิกคิ้วถามศัตรู
มาลิคเค้นหัวเราะหึในลำคอ เขายกแขนมาโอบไหล่ฉันพร้อมกับตอบอย่างยียวน “ไม่เป็นไร พอดีผมมีของสวยๆ งามๆ อยู่ข้างกายแล้ว”
“หึ!!” คาแลนกำมือแน่นเขาควบคุมอารมณ์เก่งขึ้นเยอะเลย หากเป็นเมื่อก่อนคงได้ลุกขึ้นมาเอาเรื่องแล้ว
“เรากลับกันเถอะค่ะคุณมาลิค” ฉันหันมาบอกคนที่นั่งข้างๆ เพราะไม่อยากทนเห็นภาพที่ทำให้เจ็บปวดอีกต่อไปแล้ว
“ฉันเพิ่งมาจะรีบชวนกลับทำไม”
“เขาตอบตกลงแล้วค่ะ เพราะฉะนั้นเราควรกลับ”
“ยิ่งดีฉันจะได้คุยเรื่องธุรกิจกับคู่ค้าคนใหม่”
“วันนี้ไม่มีอารมณ์จะคุย ไสหัวมึงกลับไปซะ!!” คาแลนสบถออกอย่างหัวเสีย โดยเฉพาะสายตาคู่นั้นที่เอาแต่จ้องหน้าฉัน
“อารมณ์ไม่ดีขนาดนี้เพราะอะไรหรอครับ เพราะคนที่นั่งข้างๆ ผมหรือเปล่า”
“………”
“อ่า!! ยังฝังใจอยู่อีกหรอครับ ดูท่าคุณจะรักแฟนเก่าคนนี้มากเลยสิท่า”
“ไสหัวไปซะมาลิค!!” คาแลนกัดฟันพูดซ้ำ ดูเหมือนตอนนี้เขาใกล้จะหมดความอดทนแล้ว
สิ่งที่คาแลนแสดงออกมาเป็นสิ่งที่มาลิคถูกใจที่สุด ยิ่งเห็นอาการไม่พอใจเขายิ่งทำ ฝ่ามือหนาจับปลายคางฉันให้เงยขึ้น ก่อนจะโน้มใบหน้าลงมา
ฉันรีบใช้มือดันแผงอกของมาลิคไว้เพราะที่เขาทำมันเกินสิ่งที่เราตกลงกันไว้
“ถอยออกไป”
“ก็แค่อยากพิสูจน์อะไรนิดหน่อย ให้ความร่วมมือหน่อยสิ”
“ไม่!! อย่าทำกับฉันแบบนี้” ฉันบอกเสียงเบาแสดงออกถึงความไม่พอใจที่อีกฝ่าคิดจะทำอะไรบ้าๆ
ยังไม่ทันที่มาลิคจะได้พูดอะไรตัวของเขาก็ถูกกระชากออกจากฉัน คาแลนเอาปืนออกมาแล้วจ่อตรงหัวของศัตรูพร้อมแววตาดุดัน ผู้หญิงสองคนที่เห็นเหตุการณ์ไม่ดีก็รีบวิ่งออกไปจากห้องทันที
ทั้งที่ถูกปืนจ่ออยู่บนหัวแท้ๆ แต่มาลิคกลับหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดี ผู้ชายคนนี้เขาบ้าได้มากกว่าที่ฉันคิด
“วันนั้นกูควรจะฆ่ามึงซะ!!” สายตาคมจ้องเขม็งมองศัตรู เวลาเขาโกรธมันน่ากลัวจนฉันเองก็ไม่กล้าสู้หน้า
“ฮ่าๆๆ เก็บความรู้สึกหน่อยคุณคาแลน ตอนนี้มิลาเป็นผู้หญิงของผมนะ”
“………”
“อย่าลืมสิว่าเธอไม่ใช่คนรักของคุณอีกต่อไปแล้ว”
สิ้นสุดคำนั้นสายตาเกรี้ยวกราดก็ตวัดมาจ้องหน้าฉันแทน แววตาของเขาทำให้หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบไหว
“เธอกล้าปล่อยให้มันฆ่าฉันรึไงมิลา อ่า! คิดดีๆ สิคนสวย ถ้าฉันตายอะไรจะเกิดขึ้น”
คำนั้นทำให้ฉันต้องเม้มปากแน่น หากไม่มีมิลลี่มาเกี่ยวด้วยคงยินดีให้คาแลนลั่นไกลยิงเขาไปแล้ว ปัญหามันจะได้จบลงสักที
“วะ วางปืนลงเถอะนะคะ”
“อย่ามายุ่ง!!!” เสียงทุ้มตวาดบอกดังลั่นจนฉันสะดุ้งโหย่ง “มึงกล้าก้าวเท้ามาเหยียบถึงถิ่นกู ก็น่าจะรู้ว่าอาจไม่มีชีวิตรอดกลับไป”
“มึงทำไม่ได้หรอกคาแลน”
“ถ้ากูจะทำ ใครจะห้ามได้” มาลิคยังคงยิ้มแล้วหันมามองฉันในเชิงออกคำสั่ง “ใจคอเธอจะยืนมองแบบนี้จริงๆ หรือไงมิลา”
ฉันค่อยๆ ยกมือขึ้นจับแขนของคาแลนและพูดออกไปอย่างขอร้อง
“วะ…วางปืนนะเฮีย…มิลาขอร้อง”
“หึ!! ไม่อยากให้มันตายถึงขั้นยอมพูดแบบนี้เลยรึไง”
“……….”
คาแลนมองนิ่งๆ แววตาที่แตกสลายครั้งแล้วครั้งเล่าแบบนั้นฉันไม่อยากเห็นมันเลย เขาค่อยๆ ลดปืนลงช้าๆ
“ถ้าเป็นห่วงขนาดนั้นก็รีบพาเจ้านายของเธอกลับไปซะ ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจ”
อยากบอกเหลือเกินว่าที่ทำไปมันไม่ใช่เพราะความเป็นห่วง อยากพูดอะไรมากมายแต่ทำไม่ได้สักอย่าง มันอึดอัดมากจริงๆ
- ผู้เขียน
