ตื่นเช้าขึ้นมาก็ไม่เห็นคนที่อยู่ด้วยกันเมื่อคืนแล้วไม่รู้ว่ามันจบตั้งแต่เมื่อไรเพราะฉันสลบไปก่อน รอยช้ำตามตัวเป็นเครื่องยืนยันว่าเหตุการณ์เมื่อคืนนี้มันไม่ใช่ความฝัน
ฉันลุกขึ้นยืนทั้งที่ร่างกายนั้นเปลือยเปล่าแล้วเดินมาส่องกระจก รอยกัดตามตัวและรอยแดงเป็นจ้ำ ๆ มีอยู่เต็มไปหมด
ค่อย ๆ ใช้มือลากไล้ไปตามร่องรอยที่คาแลนทำไว้ก่อนหยดน้ำตาจะไหลอาบแก้ม ไม่อยากให้รอยพวกนี้หายไปเลย อยากตื่นมาแล้วเจอเขานอนอยู่ข้าง ๆ ทั้งที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้
ฉันยืนส่องกระจกและชื่นชมร่องรอยที่สวยงามบนตัวอยู่นานเกือบยี่สิบนาที ก่อนจะอาบน้ำเลือกหาเสื้อผ้าที่ปิดร่างกายมิดชิดมาใส่
“จะออกไปข้างนอกเหรอคะ” พอเห็นฉันออกมาจากห้องมินลี่ก็ถามทันที
“เปล่าพี่ไม่ได้จะไปไหน”
“คิดว่าจะออกไปข้างนอกซะอีก แล้วทำไมวันนี้แต่งตัวมิดชิดจัง”
“พี่รู้สึกไม่ค่อยสบายน่ะ”
“รีบกินยานะคะ พี่มิลาห้ามป่วยเด็ดขาดเลย”
ฉันพยักหน้าแล้วหลบสา
