ก่อนกลับคอนโดฉันต้องแวะซื้อแมวตามที่สัญญากับมินเอาไว้ ตอนนี้ยังไม่กล้าโทรกลับไปหามาลิคเลย
หลังจากได้น้องแมวมาแล้วก็รีบกลับเพราะตอนนี้มันค่ำมืดแล้ว โชคดีที่เจ้าของเขาให้กระเป๋ามาด้วยเพาะฉันไม่ได้เตรียมอะไรไปเลย
“มินพี่ซื้อแมวมา…” น้ำเสียงขาดหายไปเมื่อเห็นมาลิคนั่งอยู่บนโซฟากลางห้อง เขาจ้องมองมายังใบหน้าของฉันด้วยสายตาที่ไม่พอใจ
“เดี๋ยวนี้นึกอยากจะออกไปไหนก็ได้สินะ?”
“คะ... คือมิลาแค่ออกไปซื้อแมว”
“ออกไปตั้งแต่เมื่อไร”
“…” อย่าเงียบสิมิลาพูดออกไปอย่าให้เขาจับพิรุธได้ ไม่อย่างนั้นซวยแน่ ๆ
“ฉันถามว่าออกไปตั้งแต่เมื่อไร!!”
“ชะ ช่วงเย็นๆ นี่เองค่ะ”
“หึ!! ฉันมาตั้งแต่บ่าย ไม่เห็นแม้แต่เงาของเธอเลยนะ”
“…” ทำยังไงดี ทำไมไม่คิดให้มากกว่านี้ มาลิคโทรมาหลายสายขนาดนั้นทำไมถึงคิดไม่ได้
“ไปไหนมา” เสียงทุ้มเอ่ยถามคำเดิมซ้ำอีกครั้ง ทำให้ฉันสะดุ้งเพราะความกลัว
“มิลาไปเดินเล่นแล้วก็ซื้อแมว แ
