"พ่อมาตอนไหนอ่ะแม่"
"โทรไปไม่รับเลยเนี้ยอย่าให้รู้ว่าไปเมานะแม่จะเอาสากฟาดหัวให้!"
"ใจเย็นแม่" ฉันว่าและลูบหลังแม่ตัวเองปอยๆ เธอกำลังทำข้าวเย็นอยู่ในครัวน่ะส่วนฉันก็เป็นลูกมือแต่ตอนนี้มันเย็นมากแล้วแถมพ่อยังไม่กลับบ้านเลย "หนูไปหาพ่อดีไหม?"
"ไปเองมันก็ต้องกลับเอง"
เอาแล้วว แม่ดูโมโหพ่อจริงๆแล้วนะเนี้ยฉันเดินออกจากครัวมาหาพี่พายุที่กำลังนั่งเล่นกับถุงทองอยู่หน้าบ้านและถอนหายใจออกมาเบาๆ
"เป็นอะไร?"
"พ่ออ่ะดิไปเมาแล้วลืมว่าหนูกลับบ้านแล้วมั้ง" ฉันว่าอย่างน้อยใจ ก็พ่ออ่ะไม่ยอมคุยกับฉันเป็นอาทิตย์แล้วนะ
"คิดมาก ไม่ลองโทรหาก่อนล่ะ" พี่พายุว่าฉันจึงส่ายหน้าไปมาน้ำตาเริ่มคลอเบ้า
"โทรไปแล้วพ่อไม่รับ" ฉันเม้มปากแน่นจนพี่พายุต้องลูบหัวปลอบ..ทั้งๆที่เพิ่งลูบหัวถุงทองมาเนี้ยนะ!?
"ให้พี่พาไปหาไหมล่ะ?"
"แม่บอกไปเองก็ต้องกลับมาเอง ถ้าเห็นว่าพ่อเมาแอ๋แล้วจะโบกให้!"
พี่พายุหรี่ตามองฉันทันทีก่อนจะ
