"แด่คนแพ้ที่ไม่มีน้ำตา อืมรึว่าร้องไห้ไปแล้วน๊าา"
ผมเหลือบมองไอ้ใบเตยที่ยังพูดวอนตีนอยู่ด้วยสายตานิ่งเรียบก่อนจะหันกลับมามองที่จอโปรเจคเตอร์ที่กำลังฉายบอลอยู่อีกครั้ง เรามาชิลร้านเดิมแต่อารมณ์ผมมันไม่เหมือนเดิม
"มึงก็อย่ากวนตีนมันมากไอ้เตย"
"โถ่พ่อครับบบ ผมแค่อยากทำให้น้องมันอารมณ์ดีเนาะพายุเนาะ"
"ไปเนาะกับพ่อมึง"
"โอ้ยยยยใจร้ายอ่าา"
ใบเตยโวยเสียงดังจนคนที่นั่งรอบๆเราหันมามองแต่มันไม่ได้สน ผมยกแก้วเหล้าที่เทไว้เพียวๆไม่ได้ผสมขึ้นกระดกดื่มรวดเดียว ผมอยากเมาเร็วๆว่ะแต่ตัวเองเสือกคอแข็งเกินไปเลยแดกแบบเพียวแม่งเลย
"ใจเย็นเพิ่งมาร้านไม่ถึงครึ่งชั่วโมง" ไอ้ยักษ์ปรามเมื่อเห็นผมเทเหล้าใส่แก้วอีก
"ยักษ์มึงรอไปส่งไอ้พายุนะกูไม่ขอรับผิดชอบ" ไอ้ใบเตยรีบแบ่งงานทันทีขณะที่ผมก็คงมอมตัวเองไปเรื่อยๆ "ไม่เห็นมึงแดกโหดแบบนี้มานานแค่ไหนแล้ววะเนี้ยย สู้เพื่อนสู้มาอย่างหงษ์กลับอย่างหมาต้องมาแล้ววันนี้"
