EP.6 จูบแรก [ทำร้ายร่างกาย]
1004 คำ
กลางผับไฟวิบวับพร้อมเพลงปลุกเร้าใจ หลายคู่ยืนท่ามกลางบรรยากาศครื้นเครง หลังจากดีเจประกาศให้ผู้เข้าเล่นเกมจูบกัน
ฟองสบู่ร่วงโรยลงมาจากบนเพดานเป็นเซอร์ไพรส์งานของการเปิดร้าน
ตึบ!
"เยสเข้ เชี่ยยย" เสียงร้องประสานของแพรวกับโจ้เมื่อเห็นขวดเหล้าพรีเมี่ยม "พวกมึงชนะด้วยเป็นไปได้ไง"
แพรวตกใจคว้าเหล้ามาชื่นชม โจ้กระดกดื่มพร้อมเอ่ยแซว
"ไอ้ห่าเอ็มมึงนี่ลีลาเหลือร้าย" แววตาจ้องมองมีมี่ที่แน่นิ่ง "ถือว่าเป็นประสบการณ์ไงมี่เวลามีแฟนจะได้ชิน"
เนื่องจากบรรยากาศเมามายทั้งหมดก็ดื่มเหล้ากันต่อตามปกติมีแต่มีมี่ที่นั่งเงียบ ส่วนโจ้หันมาปลอบใจแพรวที่อาการหักกำเริบ
"เป็นไรมีมี่เห็นเงียบตั้งแต่กลับมาจากเล่นเกมจูบกันกับกู" เอ็มเอ่ยถาม
"แกล้งหรือว่าจงใจกันแน่..สอดลิ้นเข้ามาทำไม!"
"เอ้า ก็ชอบเล่นลิ้นผิดตรงไหน ฮ่าๆ"
"ใครอยากจะเล่นด้วยไอ้บ้า"
"แต่เพราะฉันจูบเธอแบบจัดเต็มเราถึงได้เป็นผู้ชนะไม่ใช่หรือไง อย่าขี้งอน"
มือหนาเงื้อมลูบแก้มใสแต่เพื่อนสาวสะบัดใบหน้าเชิงไม่ชอบแต่ปกติทั้งคู่ก็หยอกล้อกันเป็นประจำอยู่แล้ว
สักพักเสียงเล็กก็ดังขัดจังหวะ "พี่เอ็มหายไปเลยนะคะจีไลน์ไปก็ไม่ตอบ" สาวสวยผมสั้นเผ็ดสะเด้า คู่ขาเก่าของเอ็ม
"ขอโทษด้วยนะช่วงนี้พี่เรียนหนัก ว่าแต่จีมาเที่ยวกับใครเหรอ"
"มากับเพื่อนค่ะแต่ว่าเพื่อนจะไปต่ออีกผับ ตอนนี้กำลังว่าง..สนใจไปคุยกันที่ห้องน้ำหน่อยไหมคะ"
ท่าทางยั่วยวนปลุกเร้าอารมณ์ชายก่อนที่สาวสวยจะเดินนำออกไป เอ็มรีบวางแก้วเหล้าในมือสะกิดโจ้เพื่อถาม
"มีถุงยางปะขอซื้อต่อ"
"ไอ้สัสไม่เตรียมมาเองไซซ์มึงหายากจะตาย"
"แล้วมึงพกมาไหมล่ะ"
"เออออ พก"
หมับ
เอ็มยื่นมือคว้ากล่องถุงยางอนามัยยัดใส่กระเป๋าเดินตามสาวสวยไปยังห้องน้ำด้านใน
คงไม่ต้องบรรยายว่าการพูดคุยครั้งนี้จะเสียเหงื่อมากแค่ไหน
'บ้าเอ๊ย!'
เสียงพึมพำของมีมี่ในตอนนี้เธอกำแก้วไว้แน่น แรงบีบแรงจนเส้นเอ็นที่ข้อปูนขึ้น อารมณ์ที่ยากจะควบคุมหลุดออกมา ซึ่งเป็นความหงุดหงิดที่เธอเองก็ไม่สามารถหาคำตอบเจอ
บ้าน มีมี่
ฮือ ฮึกกก ฮือ
"เสียงใคร" ตอนนี้เกือบเที่ยงคืนแยกย้ายกันกลับ โจ้แวะมาส่งก่อนที่จะพาแพรวกลับไปส่งบ้านเช่นกัน แต่เมื่อมาถึงได้ยินเสียงสะอื้นลอยมาตามลม "แม่!!"
สภาพบ้านเหมือนมีการทะเลาะเบาะแว้งเกิดขึ้น ข้าวของกระจายหล่นเต็มพื้น แม่นั่งร้องไห้ลำพัง
"กลับมาแล้วเหรอ ฮึกกก" เมื่อแม่เห็นลูกสาวจึงรีบปาดน้ำตา มีมี่นั่งลงจึงเห็นสิ่งผิดปกติบนใบหน้า
"ใครทำร้ายแม่เนี่ย!!"
"มะ ไม่มีอะไรหรอกกลับขึ้นห้องไปนอนเถอะ"
"จะไม่มีอะไรได้ไงหน้าแม่เหมือนโดนตบแถมยังมีเลือดซิบมุมปาก"
"แม่ไม่เป็นอะไรจริงๆ"
ตัวเล็กคิดได้ทันทีเนื่องจากบ้านหลังนี้มีแค่แม่กับพ่อเลี้ยง ส่วนคนรับใช้แม่จะจ้างให้มาทำความสะอาดวันเว้นวันเท่านั้น
ตึก ตึก ตึก
ไม่รีรอด้วยอารมณ์โมโหบวกกับเมามีมี่เดินขึ้นไปยังชั้นสองเคาะประตู ปัง ปัง! หน้าห้องของไอ้พ่อเลี้ยงใจทราม
"มารยาทสะกดเป็นไหมกี่โมงกี่ยาม" ท่าทางงัวเงียตื่นไม่สนใจอะไร จ้องมองมีมี่ตั้งแต่หัวจรดเท้า "อ๋อออ เด็กเหลือขอที่เอาแต่เที่ยวเมาเพิ่งกลับมาถึงบ้านสินะ"
"ไอ้เลวมึงกล้าตบแม่กูเหรอ!"
"นี่มึงกล้าขึ้นมึงกับกูเลยเหรออีเด็กแรด"
"ไม่ด่าพ่อมึงก็ดีเท่าไหร่แล้ว"
"อีมีมี่"
ทั้งคู่สาดแววตาก้าวร้าวใส่กันมีมี่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจะโทรแจ้งตำรวจแต่พ่อเลี้ยงก็คว้ากระชาก
อ๊าาย์!
เกิดการแย่งชิงมือถือกันพัลวันสักพักแม่ของมีมี่ก็วิ่งตามขึ้นมา
"หยุดนะทำอะไรกัน!!" น้ำเสียงปนสะอื้นตะโกนลั่นทุกอย่างต้องหยุดชะงักมีมี่เดินไปอยู่ข้างแม่
"หนูจะโทรแจ้งตำรวจเองให้มาจับไอ้เลวนี่ข้อหาทำร้ายร่างกายของแม่"
"แจ้งตำรวจ..."
"แม่โดนขนาดนี้จะยอมง่ายๆ ได้ยังไง"
ไม่รอช้ากดโทรศัพท์หมายเลข 191 โทรฟรีทุกเวลา ช่องทางติดต่อเรื่องฉุกเฉินอันตราย
"อย่า" แม่คว้ามือยั้งเอาไว้ พร้อมทั้งเดินไปหาพ่อเลี้ยง "ฉันผิดเองที่ต่อว่าคุณ ฮึกกก วันนี้มีประชุมแต่คุณไปสายทำให้บอร์ดบริษัทไม่พอใจฉันแค่กลัวว่าหุ้นของเราจะตก"
ดวงตาแม่พร่าไปด้วยน้ำตาร่ำไห้ สามีใหม่ซึ่งมีอายุน้อยกว่ารีบจับมือเอาไว้
"ผมผิดเองที่ทำรุนแรงต่อไปผมจะไม่ทำอีกนะครับ"
"จริงนะ"
"คุณก็รู้ว่าผมรักคุณแค่ไหน"
"ฮือออ"
ตอนนี้เป็นมีมี่ที่ช็อกจนไม่สามารถทำอะไรได้ กลายเป็นหมาหัวเน่า กลายเป็นลูกสาวที่ผู้เป็นแม่ไม่ได้อยู่เคียงข้างอีกต่อไป กำปั้นกำหมัดแน่นมองจ้องหน้าผู้ชายที่เป็นสามีใหม่ของแม่
รอยยิ้มของมันแฝงเร้นด้วยความร้ายกาจแสยะให้เธอราวกับว่ากำลังเยาะเย้ย
"เหี้ยเอ๊ยยยย!"
โต้มมม
ฝีเท้าน้อยรีบวิ่งกลับห้องตัวเองปิดกระแทกประตูพร้อมทรุดลงนั่งที่พื้นน้ำตาไหลนองหน้า
สภาวะเคว้งคว้างกดดันถาโถมเข้าใส่อย่างหนัก
ติก'
หน้าจอโทรศัพท์สว่างพร้อมกับเสียงสั่นแจ้งเตือน มีมี่หยิบขึ้นมาดูปรากฏว่าเป็นไลน์ส่วนตัวจากเอ็ม ข้อความเหมือนพยุงหัวใจที่เหนื่อยล้าของเธอให้มีแรง
'ถึงบ้านหรือยังเป็นห่วงนะ'
- ผู้เขียน
