EP.7 เล่นกับไฟ [ทะเลาะ]
1059 คำ
เช้าวันต่อมา
วันเสาร์
ไม่มีเรียน
"แทบจำหน้าพี่ชายไม่ได้แล้วค่ะ"
น้ำเสียงน้องสาวเน้นย้ำขณะนั่งอ่านหนังสืออยู่ตรงห้องโถง บ้านสองชั้น สไตล์โมเดิร์นราคาหลายล้านอยู่ในซอยลึก เป็นบ้านของเอ็มแต่มีเพียงน้องสาวซึ่งอยู่กับแม่นม
"ไม่ต้องบ่นเลยถึงพี่จะอยู่หรือไม่เธอก็เอาแต่อ่านหนังสือไม่เบื่อบ้างหรือไง" เขานั่งด้านข้างมองน้องสาวตัวเอง "อีกปีเดียวก็ได้ขึ้นมหาวิทยาลัยแล้วใช่ไหม"
"ใช่ค่ะก็มหาวิทยาลัยเดียวกับพี่เอ็มนั่นแหละ"
"แล้วบีบีเลือกเรียนคณะไหน"
"หนูยังไม่ทราบเลยค่ะคงต้องรอใกล้จะมิดเทอมก่อน"
บีบี สาวน้อยตากลมผมยาวน่ารักจับใจมีนิสัยต่างกับพี่ชายราวกับฟ้าเหว
สายตาอ่อนโยนเรียบร้อยอีกทั้งเรียนเก่งเป็นความหวังของพ่อแม่ที่มักเชิดชูเธอ
"วันนี้พี่กลับมาบ้านไหม..จะได้ให้แม่นมเตรียมกับข้าวไว้รอตอนเย็น" น้องสาวส่งยิ้ม "พี่เอ็มจะกินไข่เจียวปูใช่ไหม"
"ยังไม่รู้เลยว่าจะค้างไหมเมื่อคืนก็ไปเมามาปวดหัวฉิบหาย"
"ดื่มแอลกอฮอล์เยอะมันไม่ดีต่อร่างกายนะคะ"
"คนเราเกิดมาใช้ชีวิตครั้งเดียวก็ต้องเต็มที่หน่อยสิ ฮ่าๆ"
ติก'
"ระวังเถอะจะตายก่อนวัยอันควร โดยเฉพาะเรื่องผู้หญิงเบาหน่อยนะคะ" น้ำเสียงห่วงใยปนบ่นของน้องสาว "ใน IG ของพี่หนูเห็นทุกการเคลื่อนไหว"
"รับทราบแล้วครับแม่ ฮ่าๆ"
"แล้วสาวที่ไหนส่งข้อความมาให้อีกหรือคะเนี่ย"
"สาวที่ไหนอะไร..มีมี่มันทะเลาะกับที่บ้าน"
เอ็มลุกขึ้นยืนเดินไปขยี้ผมน้องสาวเบาๆ ถึงแม้อาจจะเป็นพี่ชายที่ไม่ได้เรื่องแต่ก็รักไม่เคยเปลี่ยน
"พี่ไปก่อนนะมีมี่รออยู่"
"รู้ตัวเองไหมคะว่าพี่อ่อนโยนกับพี่มีมี่มากกว่าใคร"
"ยังไง.."
"พี่มักจะสนใจใส่ใจรีบเร่งในขณะที่ผู้หญิงคนอื่นจ้องแต่จะเอาเขาอย่างเดียว"
คำพูดของน้องสาวทำให้เอ็มชะงักแต่ก็ไม่ได้สนใจรีบคว้าโทรศัพท์มือถือเตรียมจะออกไป
"หวังว่าพี่จะรักษาระยะห่างกับพี่มีมี่ได้เพราะหนูไม่อยากให้พี่เสียเพื่อนที่ดีไป"
"รับทราบครับแม่ ผมขอตัวก่อนนะ"
คำตักเตือนของบีบีทำให้ฉุกคิด การเว้นระยะห่างที่พูดถึงคือการไม่ล่วงล้ำร่างกาย แต่อยู่ที่จะทำได้ไหมอีกเรื่อง
กลับมาถึงคอนโดก็เห็นมีมี่นั่งหน้าเซ็งแถมมีกระเป๋าใส่เสื้อผ้าใบหนึ่ง
"เป็นเด็กใจแตกหนีออกจากบ้านหรือไง" เอ็มถามสงสัย "อย่าบอกนะว่าจะมาอยู่ที่นี่"
"ใช่ จะไปบ้านแพรวก็เกรงใจพ่อแม่มัน ส่วนโจ้ก็มีญาติมาพักเป็นบางครั้งกลัวไม่สะดวก"
"แล้วถามหรือยังว่าฉันจะให้เธออยู่ไหม.."
"ถ้าไม่ให้อยู่ก็ไม่เป็นไรเดี๋ยวไปเช่าโรงแรมเองก็ได้"
หมับ!
ขณะที่ตัวเล็กจะลุกขึ้นก็ถูกมือหนาคว้าไหล่กดนั่งซัดลงที่เดิม
"แค่พูดเล่นจริงจังไปได้ ตอนปีหนึ่งเวลามีกิจกรรมเธอก็มาค้างที่ห้องของฉันบ่อยจะตาย" น้ำเสียงเรียบของเอ็มพูดต่อ "ก็ดีจะได้ไม่ต้องทำอาหารกินเอง"
"เฮ้อออ~แม่ฉันหลงผัวเด็กหัวปักหัวปำ ขนาดโดนตบจนเลือดอาบยังไม่จำอีก"
"ความรักมันไม่เข้าใครออกใคร อีกอย่างเธอไม่เคยมีแฟนไม่รู้หรอกว่ารสชาติของความปรารถนามันเด็ดดวงแค่ไหน"
"ไร้สาระ ความรักโง่ๆ ไม่อยากมีหรอก"
"ใครก็เคยโง่กับความรัก หึ"
ในหัวของเอ็มก็วนอยู่แค่เรื่องใต้สะดือ แต่มันก็จริง ทุกคนล้วนเคยโง่งมกับคำว่ารักทั้งนั้น
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
ด้วยความเป็นผู้หญิงมีมี่จัดการทำความสะอาดทั้งกวาดดูดฝุ่นห้องของเอ็ม
"เวลาใช้ถุงยางอย่าทิ้งลงถังขยะเรี่ยราดได้ไหม ควรห่ออะไรให้มิดชิดหน่อย นี่โยนลงถังขยะห้องรับแขกเลยนะ" เสียงละเอือมของมีมี่รีบเก็บแล้วมัดปากถุงให้แน่น "มันทุเรศตา! เหอะ อย่าบอกว่าของผู้หญิงเมื่อคืนในห้องน้ำไม่พอลากกลับมากินที่ห้องอีกเหรอ"
"ไม่ใช่ ถุงยางชิ้นนี้คนใหม่ได้มาตอนร้านปิด"
"โห..สับรางเก่งขนาดนี้คนหรือกรมทางรถไฟ"
"ขอบคุณที่ชมครับ ฮ่าๆ"
แกร๊ก
เก็บห้องจนเหน็ดเหนื่อยมีมี่เข้าไปอาบน้ำสระผมกลับออกมาด้วยเสื้อแขนสั้นสีขาวพร้อมกับกางเกงวอร์มขายาวออกมาผมเปียกชุ่ม
น้ำหยดใสย้อยลงเป็นวงดวง ใบหน้าสวยสดกลายเป็นจุดสนใจ เอ็มกลืนน้ำลายดัง อึก! กวาดมองจ้องเรือนร่างอวบขาว
"สงสัยรีบเกินลืมพกไดร์เป่าผมมาด้วยทำไงดี" เนื่องจากโมโหแม่จึงสะเพร่าลืมคว้าอุปกรณ์เสริมสวย
"ไม่มีให้ยืมหรอกฉันเป็นผู้ชายจะพกไดร์เป่าผมทำไม"
"ผู้ชายก็เป่าผมได้แห้งไวดีออก"
"คงจะเป็นคนอื่นส่วนฉันใช้มือล้วนๆ"
ปกติมีมี่ก็เป็นคนสวยแต่ยิ่งใส่ชุดธรรมดาก็มีเสน่ห์เพิ่มขึ้น เอ็มรีบหักห้ามความรู้สึกเดินตรงดิ่งเข้าห้องหยิบผ้าขนหนูหนาซับน้ำ
จากนั้น..ลากแขนมีมี่มานั่งโซฟาส่วนเขายืนอยู่เพื่อใช้ผ้าขยี้ผมยาวสลวยเปียกชื้น
"โอ๊ยยยย บะ เบาหน่อย" แรงผู้ชายเช็ดผมทีหนังหัวแทบจะหลุด "แรงไปแล้ว"
"ก็ไม่เคยนี่หว่า..ทำแบบนี้กับเธอคนแรก"
"_____"
"โกนผมทิ้งดีไหมโคตรเช็ดยาก"
"บะ บ้าาาาา"
หมับ!
"พะ พอแล้วเดี๋ยวจัดการเอง"
ผ้าขนหนูผืนเล็กถูกกระชากเอาไป มีมี่ลุกจากโซฟาตรงดิ่งเข้าห้องน้ำด้านในก่อนจะก้มหน้าลง มือน้อยจับกุมหัวใจ..ความรู้สึกบางอย่างอัดกระแทกมาพร้อมกับคำพูดที่บอกว่า ทำแบบนี้กับเธอคนแรก
เสื้อสีขาวเปียกชุ่มด้วยหยดน้ำจากเส้นผม มีมี่มองตัวเองหน้ากระจกเริ่มรู้สึกใจสั่นพูดพร่ำออกมา 'อย่านะ เว้ยยย อย่าเล่นกับไฟเด็ดขาด'
- ผู้เขียน
