EP.10 ปิดกั้น
1258 คำ
เช้าวันต่อมา มหาวิทยาลัย
"มึงไหวแน่นะตาบวมเลย" แพรวลูบเเก้มมีมี่ โจ้นั่งมองพร้อมถอนหายใจพูดปลอบ "ต่อไปจะคบใครต้องดูให้ดีหรือไม่ก็เป็นโสดแบบพวกกูนี่หละสบายใจ"
"ถ้ารู้ว่าไม่ดีอีมี่มันจะยอมคบไหม พูดโง่ๆ"
"ถึงบอกว่าต้องดูให้ดี คนหล่อบางทีแม่งก็หวังสี้อย่างเดียว!"
"ไม่คิดเลยว่านอกจากไอ้เอ็มและมึงจะยังมีผู้ชายเลวหลงเหลืออยู่"
ทั้งสองคนโต้เถียงกันต่อขณะที่เสียงฝีเท้าหลายคู่ตรงดิ่งเข้ามา
"อีกะหรี่!!"
ทุกคนหัน ขวับ จับจ้องเสียงด่า ปรากฏว่าเป็นเปรี้ยวแฟนของไมค์พร้อมกับเพื่อนในคณะ
"ขอโทษนะคะด่าใครกะหรี่" แพรวลุกขึ้นพร้อมมีมี่ เปรี้ยวกวาดสาดตาเหยียดหยาม
"ก็เพื่อนมึงไงเป็นกะหรี่ อุ๊ยยย! ไม่ใช่สิ น่าจะของฟรีมากกว่า ตอนแรกที่มีข่าวลือว่าพี่ไมค์มาคณะนี้บ่อยๆ ก็ไม่คิดนะว่าจะแอบซ่อนชู้ไว้"
"ผู้ชายเขาไม่ได้ซ่อนค่ะ เขาคบกับเพื่อนกูแบบเปิดเผย มึงโง่เองหรือเปล่า"
"อีนี่!!"
"จะทำไม!!"
มีมี่คว้าแขนห้ามเพื่อนที่จะพุ่งปะทะกับรุ่นพี่คณะศิลป์อีกทั้งอยากจบปัญหาไม่อยากให้เกิดความรุนแรงจึงเดินไปตรงหน้า
"ขอโทษนะแต่ฉันไม่รู้จริงๆ ก็เขาบอกว่ายังไม่มีแฟน" พูดพร้อมกลั้นน้ำตา "อีกอย่างในโชเชียลก็ไม่มีหลักฐานอะไรที่บ่งบอก"
"โง่เสียจริงนะเด็กน้อย IG ที่เขาโพสต์รูปคู่กับมึงเป็นแค่แอ็กเคานต์สำรอง ก็อย่างว่า..คุยกับคนสำรองก็ต้องใช้ของสำรองถูกแล้ว เหอะ"
"ในเมื่อรู้แล้วก็เชิญกลับไปสิแล้วอย่ามาวุ่นวายอีก ตอนนี้ฉันกับพี่ไมค์เราตัดขาดกันแล้ว"
"กูไม่เชื่อ"
"แล้วจะให้ทำไง"
หลังจากเมื่อคืนที่บอกเลิก เขาก็โทรมาเกือบร้อยสายแต่มีมี่ไม่รับโทรศัพท์เพื่อตัดความสัมพันธ์นี้ ไม่อยากเจ็บอีกต่อไป
"ถึงจะรู้แต่กูเคือง! มึงเอาผัวกูไปกกแถมเขายังซื้อของแบรนด์เนมให้ มึงคงจะอ่อยหลายท่าสินะเขาถึงได้ชอบใจ" เปรี้ยวไม่ลดละเดินมาประชิดตัวยกมือเพื่อเรียกเพื่อน "คนอย่างมึงต้องเจอต้มแซ่บโทษฐานที่แอบแซ่บกับผัวชาวบ้าน!!"
กรี๊ดดดด!
โซ้ม!
เสียงกรีดร้องของคนรอบข้างเมื่อเพื่อนของเปรี้ยวถือแกงร้อนถ้วยใหญ่จัดเทสาดหวังจะให้โดนใบหน้าสวยของมีมี่
"เชี่ย!"
"ไอ้เอ็ม!"
แพรวกับโจ้พูดสลับกัน ขณะที่มีมี่หลับตาถูกคว้ากระชาก
ชายหนุ่มหุ่นล่ำใช้ร่างกายกรรมบังโดนแกงร้อนเทสาดจนควันขึ้นเป็นไอ
สามสิบนาทีผ่านไป
ทุกอย่างสงบลง เอ็มนั่งทำแผลอยู่ในห้องพยาบาลโดยมีมี่นั่งอยู่เคียงข้าง ส่วนแพรวกับโจ้เข้าเรียนวิชาคาบบาย
"เจ็บไหม" เมื่อเห็นรอยแดงเถือกมีมี่เอ่ยถามคงเพราะแกงมันร้อนมาก "คงเจ็บสินะขอโทษด้วย"
"ขอโทษทำไมเธอไม่ได้เป็นคนก่อเรื่องสักหน่อยอีกอย่างชะนีติดสัดพวกนั้นก็ประสาท"
"ชะนี.."
"อืมมม ร้องหาแต่ ผัว ผัว อยู่ได้น่ารำคาญ"
"ปากร้ายเหลือเกินนะ ฮ่าๆ"
ตัวเล็กร้องไห้ทั้งคืนแต่วันนี้กลับเย็นลงเมื่อมองเห็นเอ็มที่ท่าทางบาดเจ็บ
หลังจากพยาบาลใส่ยาจึงพูดกำชับว่าเนื้อหนังถลอกต้องรักษาทำความสะอาดทุกวัน
"ทุกอย่างเพราะฉันโง่เอง ฮึกกก" ความรู้สึกผิดบวกความเสียใจวกกลับมาอีกครั้ง
"อย่าร้องไห้ได้ไหมก่อนที่ฉันจะทนไม่ไหวแล้วไปถีบหน้าไอ้สัส! นั้น ที่คณะ"
"ยะ อย่านะ"
"ทำไม..หรือยังรักอาลัยอาวรณ์มันอยู่"
"ไม่ใช่แบบนั้น"
เอ็มมองเห็นใบหน้าหวานเปื้อนหยาดน้ำตาก็อดที่จะโมโหไม่ได้ มีมี่ปาดเช็ดแล้วตั้งสติพูดอธิบาย
"ไม่ใช่หรอกนะถึงแม้จะรักเขาแต่ระยะเวลาก็ไม่ได้นานจนขนาดที่จะคลั่งตาย แต่แค่ไม่อยากให้มีเรื่องกัน อีกอย่างไม่ต้องมีใครเจ็บตัว"
"แล้วทีมันทำเธอเจ็บใจล่ะ!"
"ช่างเถอะปล่อยมันไป แต่ก็สมน้ำหน้ากับความง่ายของฉัน"
"จะบอกให้นะเรื่องความรักไม่มีคำว่าง่ายยากถ้ามันจะใช้เดินผ่านก็ใช่"
ความเศร้าของมี่ทำให้โลกใบนี้ห่อเหี่ยว เอ็มเอื้อมมือปาดเกลี่ยน้ำตาที่ไหลออกมาเป็นระยะ
"ถ้ายังไม่อยากพบเจอผู้คน คืนนี้ไปฉลองความโสดที่ห้องฉันได้นะ แต่ไอ้โจ้ติดธุระส่วนพี่แพรวแม่ก็ห้ามออกจากบ้านมันเมาแล้วเยี่ยวรดประตู" พูดจบเอ็มกระโดดลงจากเตียง "สรุปเหลือแค่เธอกับฉัน อยู่กับฉันอาจจะเหงาหน่อยแต่ไม่เสียน้ำตาแน่นอน ฮ่าๆ สนใจไหม.."
อาจเป็นเพราะความเจ้าชู้จึงทำให้รู้จักผู้หญิงดีก็ว่าได้ เอ็มใช้มือลูบผมยาวอย่างเบาสร้างความอบอุ่นให้อีกฝ่าย มีมี่ไม่พูดตอบกลับแต่พยักหน้ารับคำชวน
คอนโด เอ็ม
"มาเลยวันนี้วิสกี้ช็อต" มาถึงเขาก็จัดแจง มีมี่กลับบ้านเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าตามมาทีหลัง "เต็มที่เลย"
"จะเมาให้สุดเหวี่ยงไปเลยฉลองหลุดพ้นจากผู้ชายเฮงซวย!"
"ดีมากอย่าไปเครียดผู้ชายมีมากกว่าฝูงหมาเชื่อสิ หน้าตาดีอย่างเธอแถมนมเท่ากับลูกฟุตบอลก็หาผัวได้ไม่ยาก"
"จะชมหรือจะคุกคามเลือกสักอย่าง"
"เออออ ไม่อยากให้เครียด ฮ่าๆ"
แก๊ก
สองเพื่อนซี้ชนแก้วกระดกเหล้าเปิดเพลงดู MV ที่จอ LED ติดผนัง แต่ความโศกเศร้าของมีมี่ยังคงไม่หายขาดนั่งซึมแทบจะไม่พูดจาอะไรด้วยซ้ำ เอ็มเห็นจึงรีบเสนอไอเดีย "เต้นให้ดูเอาไหม.."
"เต้นอะไร"
"ตามสั่งเลยเธออยากให้ฉันเต้นแบบไหนก็ได้ทั้งนั้นกล้วยส้มแอปเปิลมะละกอกล้วยปิ้ง"
"กล้วยปิ้งมาจากไหน? เพลงนี้ต้องลงท้ายด้วยกล้วยส้มไม่ใช่หรือไง"
"ก็อยากกินกล้วยปิ้งบ้างไง"
"เดี๋ยว ฮ่าๆ"
คิ้วขมวดปมจ้องมอง เอ็มลุกขึ้นเต้นท่าประหลาดเพื่อทำให้ขำแต่ความเจ็บก็ปิดกั้น
"กล้วยส้มมันไม่อร่อยเท่ากล้วยปิ้งไง" ขนาดเล่นมุกไปยังไม่มีแม้แต่จะยิ้มให้ เอ็มตัดพ้อ "ทำหน้าเหมือนจะตาย พอเถอะ! เลิกเศร้า"
"ใครจะไปสดใสร่าเริงได้ไม่ใช่มึงที่มีสาวล้อมหน้าล้อมหลังตลอดเวลา"
"ก็กูถือคติ..เอากันแยกทาง ถ้าหากหิวเดี๋ยวมิสคอลตามมาให้อมมิดลำ"
"สันดาน!!"
ตืดดด ตืดดด
เสียงโทรศัพท์ดังขัดจังหวะทั้งคู่ มีมี่หันขวับพร้อมเอ็มจ้องมองหน้าจอที่แสดงรูปโปรไฟล์ผู้ที่โทรเข้ามา เสียงเล็กพึมพำ 'พี่ไมค์'
"ไม่ต้องไปรับแม่งบล็อกไปเลยดีกว่า"
เห็นแล้วขัดตาเอ็มกำลังจะเอื้อมมือคว้าแต่ไม่ทันมีมี่
ติก'
อื้ออออ!
ทันทีที่กดรับสายเสียงพูดของก็โดนหยุดเอาไว้ด้วยริมฝีปากหนา
เอ็มหงุดหงิดพุ่งกระโจนเข้าหาพร้อมทั้งจูบตัวเล็กบดขยี้แรงจนร่างบางเอนนอนหงายราบบนโซฟา
ดวงตากลมเบิกกว้าง หัวใจที่เจ็บปวดกำลังเต้นระส่ำจนแทบจะควบคุมไม่ไหวอีกต่อไป...
- ผู้เขียน
