“มันก็เป็นแบบนี้แหละ ตาเพิ่งรับเข้ามาใหม่ เพื่อนตาเขาฝากมาก็เลยรับ”
“อุ๊ย!” อญู่ร่าสะดุดทำท่าจะหกล้มเมื่อจะก้าวขึ้นบันได ดีที่คนสวนหนุ่มไปช่วยไว้ได้ทัน
“ขอบคุณค่ะ” สัมผัสแนบชิดทำให้อญู่ร่าหัวใจเต้นแรง เขายอมปล่อยเธอเป็นอิสระเมื่อมือบางผลักเขาออกเบาๆ
“ราร่าเป็นยังไงบ้าง ระวังหน่อยนะ บันไดบ้านตาสูง” นาดาเอ่ยเตือน เพราะบ้านของตาสุขเป็นบ้านเรือนไทยมีใต้ถุนสูง
เหล่าคนใช้ข้าทาสบริวารที่ชามิลส่งมาดูแลสองตายายช่วยกันทำงานตามหน้าที่ของตัวเอง นาดาและอญู่ร่าเห็นคนพวกนี้จนชินตาทุกครั้งที่มาเยี่ยมสองตายาย
“ใครมาน่ะตา อ้าว นาดาหลานยาย” ยายบัวกอดหลานสาวที่โผเข้ามาหาอย่างแสนคิดถึง
“ราร่าก็มาด้วยเหรอนั่น” ยายบัวกอดเพื่อนรักของหลานสาวก่อนพากันเข้าบ้าน
“กินน้ำกินท่ากันก่อน เดี๋ยววันนี้ยายจะทำของโปรดนาดาเลี้ยงนะลูก” ยายบัวเอ่ยบอก รู้ดีว่าหลานสาวชอบทานอาหารไทยมากแค่ไหน
นาดาและอญู่ร่าอยู่คุยกับตาและยาย
