ชามิลดึงมีดสั้นที่เขาพกติดตัวเสมอออกมา โชคดีที่มันยังไม่หายไปตอนเขาจมน้ำพร้อมกับอญู่ร่า ร่างสูงผละห่างเดินไปอีกด้านของลำธาร เขาใช้มีดฟันไม้ไผ่เพื่อนำไปตักน้ำในลำธาร คืนนี้คงต้องพักค้างคืนในถ้ำ ดังนั้นจึงต้องเตรียมเสบียงอาหาร
อญู่ร่าตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นชายหนุ่ม เธอหันซ้ายหันขวา รู้สึกตกใจเป็นอันมาก รีบดีดตัวลุกขึ้นทันควัน หายจากอาการงัวเงียแทบเป็นปลิดทิ้ง
หญิงสาวรีบสอดส่ายสายตาหาชายหนุ่ม เธอเดินไปทั่วรอบลำธารพร้อมกับเรียกหาเขาไปด้วย ในเวลานี้ การมีเพื่อนอยู่ด้วยมันดีกว่าอยู่คนเดียว
“อื้อๆ ๆ”
อญู่ร่าผวาตกใจเมื่อโดนมือหนาปิดปากลากเธอไปหลังพุ่มไม้
“เงียบ” ชามิลกระซิบเสียงเครียด อญู่ร่าเลิกดิ้นทันที เขาจึงปล่อยมือที่ปิดปากเธอเอาไว้ หญิงสาวหันไปสบตากับเขาด้วยความสงสัย ยิ่งเห็นดวงตาเครียดเขม็งนั้นก็ยิ่งอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
หญิงสาวอ้าปากทำท่าจะถามแต่เขายกนิ้วชี้จุ๊ปากปรามให้เธอเงียบเอาไว
