เขามองอย่างเอ็นดูระคนมันเขี้ยวที่เห็นกิริยานั้นของเพื่อนน้องสาว อญู่ร่ายังทำตัวเป็นเด็กเหมือนนาดาไม่มีผิด
“แค่กๆ ๆ ๆ ๆ”
“รีบกินไปไหนสำลักแล้วเห็นไหม” ชามิลลูบหลังให้ ส่ายหน้าไปมา อญู่ร่ารีบดื่มน้ำเมื่อเขาส่งน้ำให้ “อิ่มแล้วเหรอ” เขาถามเมื่อเห็นเธอบอกว่าหิวแต่ไม่หยิบอะไรขึ้นมาทานอีก
“กำลังจะกินเพคะ” เธอไม่อยากตอบคำถามเขา เลยหันไปกินต่อ แต่ยิ่งกินยิ่งจุกจนสุดท้าย “ฝ่าบาทเพคะ หม่อมฉันขอนั่งแปบนึง” หล่อนนั่งลูบหน้าท้องตัวเองไปมา กินเยอะจนหน้าท้องตึงไปหมดแล้ว
“เห็นเจ้าตัวเล็ก กินเยอะเหมือนกันนะ” เขาหัวเราะเบาๆ ขณะทอดสายตามองเธอนั่งลูบหน้าท้องไปมา
“ก็หิวนี่เพคะ”
“ถ้าอิ่มแล้วคราวนี้ตอบคำถามเราได้แล้ว”
“ยังไม่ลืมอีกหรือไง” อญู่ร่าบ่นอุบ
“ยัง”
“หูดีซะด้วย” เธอแอบเบ้ปากโดยหันหน้าไปอีกด้าน
“หม่อมฉันขอตากพุงก่อนเพคะ” เธอว่าอย่างไม่ใส่ใจจะตอบคำถาม
“ตากพุง” ชามิลงงกับคำพูดของหญิงสาว
“แบบให
