อญู่ร่าถอนเท้าหนี แหงนมองเขาจนคอตั้ง นึกค่อนขอดความสูงเกือบร้อยเก้าสิบเซนติเมตรของเขา
“หยาบคาย”
“อ้าว เจ้าไม่ดีใจหรอกรึที่มีผู้ชายอย่างเรามาหลง”
“ไม่เห็นดีใจเลยสักนิด” เธอเชิดหน้าคอแข็งตอบเสียงดังฟังชัด ไม่มีท่าทีลังเล ทำให้ชามิลนึกอยากเอาชนะเข้าไปอีก เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ปฏิเสธเขาหลายครั้งหลายคราเช่นนี้
“จริงรึ” เขาก้าวเท้าเข้าหาอย่างคุกคาม กระชากมือนิ่มมากุมไว้ แล้วกระชากอีกครั้งร่างเล็กอวบอิ่มก็เข้ามาปะทะกับอกกว้าง ชามิลตวัดแขนกำยำโอบรัดรอบร่างหล่อนเอาไว้แนบแน่น ก้มใบหน้าหล่อเข้มคมคายลงสบสายตาตื่นๆ ของหญิงสาว
“จริง” เธอตอบเสียงแข็งสู้ตากับเขาแต่ก็จำต้องหลบเพราะสู้แรงตาร้อนแรงของเขาไม่ไหว เธอนึกเจ็บใจตัวเองยิ่งนัก
“ไม่เชื่อ”
“เอ๊ะ” อญู่ร่าเผลออุทานอย่างขัดใจ
“อุ๊ย!!!” เขารั้งร่างอวบอิ่มเข้าหาจนเธอตกอยู่ในอ้อมแขนแนบชิดกับเขาอีกครั้ง
“อื้อ...” อญู่ร่าเบิกตากว้างเมื่อเขาประทับจุมพ
