“เพี้ยะ!!
เสียงฝ่ามือกระทบแก้มดังจนทั้งห้องเงียบกริบ ฉันหอบหายใจถี่ ยื่นมองหน้าเขาที่กำลังเดือดดาลกับความคิดบ้าๆของตัวเอง อาชาชะงัก ดวงตาสั่นไหวเพียงวูบเดียว แต่แล้วความคลั่งในใจกลับกลบทุกอย่าง เขาจับข้อมือฉันขึ้นมาอย่างแรงก่อนจะออกแรงบีบจนฉันรู้สึกเจ็บ
“ปล่อยเฟย์นะ อย่าคิดที่จะทำอะไรบ้าๆ!”
“อะไรที่ว่าบ้า !! เขาตวาดเสียงต่ำ รั้งแขนฉันแรงจนร่างเซถลาไปกระแทกกับผนัง
“เธอมันก็แค่ของเก่าที่ฉันเคยกิน คิดจะร่านไปหาผู้ชายคนอื่น ถามผัวเก่าคนนี้หรือยัง!!”
“หยุดพูดแบบนี้นะอาชา! อย่ามาพูดเหมือนเฟย์เป็นคนผิดทั้งที่คุณเป็นฝ่ายไล่เฟย์!”
”เออ…ก่อนหน้านี้เคยพลั้งปากไล่ ตอนนี้ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ฉันจะให้เธออยู่ อยู่ชดใช้ความผิดจนตายกันไข้างหนึ่ง”
“มานี่ !!!”
เขากระชากแขนฉันให้ตามเข้าไปในห้องนอนของเขาทันที ก่อนจะผลักฉันลงบนเตียงอย่างแรง
ตุบ!!
แผ่นหลังฉันกระแทกกับฟูกนุ่ม แต่แรงกระแทกนั้นไม่ได้เจ็บเท่
