เริ่มต้นภารกิจพิชิตใจ
1267 คำ
หลังจากตัดสินใจว่าจะจีบฐากูรอย่างจริงจัง เนสิตาก็เริ่มหาทางสนิทกับเขา เมื่อเขามาทานอาหารที่ร้านในเที่ยงของอีกวันเธอก็รีบตรงไปรับออเดอร์ของเขาอย่างรวดเร็ว
“สวัสดีค่ะ รับอะไรดีคะ” หญิงสาวยิ้มก่อนจะส่งเมนูอาหารให้
“สปาเก็ตตี้ขี้เมาทะเลพริกแห้ง เอสเปรสโซ่สองซ็อต และน้ำเปล่าครับ”
“รอสักครู่นะคะ” เนสิตาเดินไปส่งออเดอร์หลังร้านก่อนจะกลับมาชงกาแฟและยกไปให้เขาพร้อมกับน้ำเปล่า
“กาแฟค่ะ”
“ขอบคุณครับ” เขายังคงก้มหน้าดูโทรศัพท์มือถืออยู่ตลอด
“วันนี้อากาศดีนะคะ” หญิงสาวเริ่มชวนเขาคุยก่อน
“ครับ” ชายหนุ่มตอบสั้นๆ
เนสิตารู้สึกได้เลยว่าการจะเข้าถึงชายหนุ่มคนนี้นั้นยากมากๆ การชวนคุยเรื่องดินฟ้าอากาศไม่น่าจะได้ผลเท่าไหร่
หญิงสาวถอยมาตั้งหลังหลักเคาน์เตอร์ก่อนจะเอาสปาเก็ตตี้ไปเสิร์ฟเขา แต่ครั้งนี้เธอไม่ได้พูดอะไรเพราะไม่อยากรบกวนเวลาที่เขาทานอาหาร
เมื่อฐากูรรวบช้อนกับส้อมเข้าด้วยกันแล้วเธอก็รีบเอาจานผลรวมจานเล็กไปเสิร์ฟให้
“ผมไม่ได้สั่งนะครับ” ชายหนุ่มปฏิเสธอย่างสุภาพ
“แม่บอกว่าคุณเป็นลูกค้าประจำของร้านเรา แล้วเราก็มีผลไม้มากพอที่จะเสิร์ฟให้กับคุณค่ะ” เธอวางจานลงพร้อมกับรอยยิ้มที่คิดว่าหวานที่สุดเท่าที่ตนเองเคยยิ้มมา
“เธอเป็นลูกสาวคุณนุชเหรอ” เขาเงยหน้าขึ้นมามองหญิงสาวอีกครั้งแล้วเมื่อเห็นเธอยิ้มเขาก็ยิ้มตอบแม้เป็นแค่เพียงรอยยิ้มเล็กๆ ที่มุมปากแต่เนสิตาก็ดีใจที่อย่างน้อยเขาก็เห็นเธออยู่ในสายตา
“ค่ะ หนูชื่อเนสค่ะ เป็นลูกสาวเจ้าของร้านนี้” เมื่อมีโอกาสเธอก็รีบแนะนำตัวเองทันที
“ผมชื่อฐากูร”
“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณฐากูร”
“เรียกฐาก็ได้นะ”
“ขอบคุณค่ะ เนสรู้ว่าคุณเป็นเจ้าของไร่องุ่นที่น้าพลทำงานอยู่ใช่ไหมคะ”
“ครับ”
“คุณจะว่าอะไรไหมถ้าเนสอยากไปเที่ยวที่นั่นบ้าง”
“ที่นั่นเปิดให้นักท่องเที่ยวเข้าตั้งแต่แปดโมงเช้าถึงห้าโมงเย็น”
“แล้วคุณจะพาเนสเที่ยวไร่ได้ไหม”
“ผมไม่ว่างขนาดนั้นหรอกแต่ถ้าอยากเที่ยวให้ทั่วไร่จริงๆ ผมว่าน้าชายคุณน่าจะช่วยได้นะ”
“ถ้าน้าพลพาเนสเที่ยวก็จะเสียเวลางานเอาสิคะ แต่ไม่เป็นไรค่ะเนสเที่ยวเองก็ได้ ที่นั่นมีรถเอทีวีด้วยใช่ไหมคะ”
“ครับ จะไปจริงๆ ผมจะบอกพนักงานให้ว่าไม่ต้องเก็บค่าเข้าและค่าเช่ารถ”
“ขอบคุณล่วงหน้านะคะ” หญิงสาวกล่าวขอบคุณแล้วลุกไปหลังเคาน์เตอร์อย่างเดิม
“คุยอะไรกันเหรอเนส” มาลีกระซิบถาม
“เนสขอไปเที่ยวที่ไร่เขาค่ะพี่มาลี”
“เขาให้ไปไหม”
“ให้สิคะพี่มาลี แต่ไร่เขาอยู่ไกลไหมคะ”
“ไกลจากนี่เกือบยี่สิบกิโลค่ะ ถ้าเนสจะไปจริงๆ คงต้องหาคนไปส่งแล้วล่ะ”
“ไม่ยากเลยค่ะเนสมีวิธีไปที่นั่นโดยไม่ต้องให้ใครไปส่ง”
“ไปยังไงคะ”
“เดี๋ยวก็รู้ค่ะ” หญิงสาวยิ้มเจ้าเล่ห์เพราะคิดหาวิธีไปที่ไร่ของฐากูรเอาไว้แล้ว
หลังจากทำความสะอาดร้านและล้างจานเสร็จในเวลาบ่ายเนสิตาก็หยิบโทรศัพท์ของตนเองแล้วเดินไปนั่งหน้าร้านซึ่งตอนนี้ปิดรับลูกค้าแล้วจะเปิดอีกครั้งในเวลา 16.00 น.
“สวัสดีค่ะน้าพล”
“สวัสดีจ้ะเนส นึกยังไงโทรหาน้าได้ล่ะ”
“ก็คิดถึงสิคะถึงได้โทรมาหา”
“ไม่ต้องมาปากหวานเลยนะ จะอ้อนเอาอะไรจากน้าอีกล่ะ” นวพลถามหลานสาวอย่างรู้ทัน
“ก็อยากรบกวนน้าพลนิดหน่อยค่ะ ได้ไหมคะ”
“บอกน้ามาก่อนสิว่าจะรบกวนอะไร”
“น้าพลทำงานที่ไร่คุณฐากูรใช่ไหม”
“นี่รู้จักเจ้านายน้าด้วยเหรอ”
“ค่ะก็เขามาทานอาหารที่ร้านสองวันแล้ว”
“เรื่องที่รบกวนน้ามันเกี่ยวอะไรกับคุณฐากูรล่ะ”
“เนสอยากไปเที่ยวที่ไร่ของน้าพล”
“ไร่ของน้าที่ไหนล่ะ น้าเป็นแค่ผู้จัดการเอง”
“ก็นั่นแหละค่ะ เนสอยากไปเที่ยวพี่มาลีบอกว่าที่นั่นน่าเที่ยวมากมีบริการรถเอทีวีให้เช่าขับไปรอบๆ ไร่ด้วยใช่ไหมคะ”
“อยากมาจริงๆ เหรอ”
“ใช่ค่ะ”
“แล้วจะมาวันไหนน้าจะได้เข้าไปรับในที่บ้านหรือจะให้แม่มาส่งละ” นวพลไม่ได้พักที่บ้านเดียวกับเนสิตาเขาพักที่ไร่เพราะไม่อยากเสียเวลาขับรถไปกลับ
“หนูว่าจะไปเองดีกว่าค่ะ”
“แล้วจะไปยังไงมันไกลขนาดนั้นหนูขี่มอเตอร์ไซค์มาไม่ได้หรอก แล้วหนูไม่เคยมาจะหลงเอานะ”
“หนูจะขอติดรถคุณฐากูรเข้าไปที่นั่นค่ะ”
“จะไปรบกวนคุณฐากูรเขาแบบนั้นได้ยังไง”
“ไม่รบกวนหรอกค่ะ แค่ขอติดรถไปเอง”
“แล้วเนสจะมาวันไหนล่ะ น้าจะได้เคลียร์งานแล้วจะพาขับรถเที่ยวในไร่”
“หนูก็ยังไม่แน่ใจค่ะ ต้องถามแม่ก่อน”
“อ้าว...น้าก็นึกว่าคุยกับแม่แล้ว”
“หนูคุยกับแม่แล้วว่าจะไปเที่ยวที่ไร่แต่ยังไม่ได้บอกค่ะว่าจะไปยังไง หนูจะขออนุญาตแม่ก่อน ถ้าวันไหนคุณฐากูรเข้ามาที่ร้านหนูจะขอติดรถเขาไปเอง ส่วนขากลับก็ให้น้ามาส่งที่บ้านได้ไหมคะ”
“ได้สิไม่เป็นปัญหาถ้าจะเข้ามาก็โทรบอกหน้าก่อนนะ”
“ค่ะน้าพลขอบคุณมากนะคะ”
เนสิตาวางสายจากน้าชายแล้วหญิงสาวก็เดินไปหามารดาที่ตอนนี้กำลังนั่งพักผ่อนอยู่ในห้องส่วนตัว
“ไปไหนมาจ๊ะเนส มานั่งพักก่อนสิลูก”
“หนูโทรไปคุยกับน้าพลมาค่ะ” หญิงสาวล้มตัวลงนอนบนโซฟาโดยหนุนศีรษะไว้บนตักของมารดา
“คุยเรื่องที่จะไปเที่ยวไร่เหรอลูก น้าเขาว่ายังไงบ้าง”
“น้าพลให้หนูไปเที่ยวได้ค่ะ”
“แล้วจะพลจะมารับที่นี่หรือให้แม่ไปส่งล่ะ หนูจะไปพรุ่งนี้ก็ได้นะ พรุ่งนี้พี่ลูกปลาก็มาทำงานแล้ว”
“หนูยังไม่รู้เลยค่ะจะไปวันไหน”
“อ้าวแล้วเขาโทรคุยกันไม่ได้นัดกันหรอกเหรอ”
“เปล่าค่ะเนสไม่ค่อยอยากรบกวนเวลางานของน้าพลก็เลยจะขอติดรถคุณฐากูรวันที่เขามาทานข้าวที่ร้านค่ะแม่”
“จะไปรบกวนเขาทำไมกับลูก ถ้าอยากไปจริงๆ ก็ให้น้ามารับหรือให้แม่ไปส่งก็ได้”
“แต่หนูก็ไม่อยากรบกวนเวลาแม่กับน้าพล ไหนๆ คุณฐากูรเขาก็มาทานข้าวที่ร้านแล้วเขาก็ต้องกลับไปทำงานที่ไร่ หนูก็แค่ขอติดรถเขาไปเขาคงไม่ว่าหรอกค่ะ”
“เอาอย่างนี้ก็แล้วกันนะ ถ้าเขามาทานข้าวหนูไปเรียกแม่ในครัวด้วย แม่จะลองถามเขาก่อนว่าเขาสะดวกใจไหม”
“หนูขอเขาเองก็ได้ค่ะแม่”
“ไม่ได้หรอก แม่เป็นผู้ใหญ่แล้ว ถ้าให้ลูกไปรบกวนเขาแบบนั้นแม่ก็ต้องเป็นคนพูดเองตกลงไหม”
“ก็ได้ค่ะแม่”
- ผู้เขียน
