“ได้ครับ” ปีมงคลรีบตอบรับทันที ในขณะที่ชนัญชิดาได้แต่มองสองคนตรงหน้าแล้วกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ เธอขอให้เธอผ่านวันนี้ไปให้ได้ เพราะเส้นทางชีวิตของเธอ คงไม่มีทางได้เจอเขาอีก ส่วนอีกฝ่ายไม่ได้คิดอย่างที่เธอคิดสักนิดเลย หากว่าเธอยังไม่มีใคร และพ่อของลูกเธอไม่ใช่เขา เขาก็คงจะยังอยากดูแลเธอเหมือนเดิม เขาเสียเวลาในการมีความสุขมากไปแล้ว เมื่อได้เห็นเธออยู่ตรงหน้าตอนนี้ มันยิ่งตอกย้ำให้เขารู้ว่าเธอคือคนที่ยังอยู่ในใจเสมอมา ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าใดก็ตาม
หลังจากที่ทานไอศครีมเสร็จ ปีมงคลก็พาชนัญชิดาและเด็กหญิงชนัญญาไปเดินเล่นรอบๆ ห้างก่อนจะซื้อของเล่นสำหรับเด็กผู้หญิง และชุดสวยๆ ให้เด็กน้อย แม้ว่าชนัญชิดาจะห้ามเท่าไหร่ปีมงคลก็ไม่ยอมฟัง เขาเห็นเสื้อผ้าที่เด็กน้อยใส่มาแล้วมันดูเก่าเหลือเกิน แม้ว่ามันจะดูสะอาดสะอ้านมากก็ตาม ซึ่งบ่งบอกถึงความลำบากของสองแม่ลูกที่เขาไม่สามารถมองผ่านมันได้เลย
และแล้วชายหนุ
