เหมือนว่าทุกอย่างจะเงียบหายไปแล้ว ฉัตรชฏาออกไปจากชีวิตของพสุธาแล้วจริงๆ ไร้การติดต่อจากเธอ แต่ความรู้สึกผิดมันกลับรุนแรงขึ้น ไม่ได้ห่างหายเหมือนกับเธอที่จากเขาไป ด้วยความคิดถึงหรืออะไรก็ไม่รู้ ทำให้ชายหนุ่มมาจอดรถอยู่ที่หน้าปากซอยบ้านหญิงสาว ด้วยเพราะไม่รู้จักบ้านเธอ และก็ไม่อยากให้เธอรู้ว่าเขามาดักรอเธอ
และก็เหมือนว่าโชคจะเข้าข้างเขา เมื่อเขาพบว่าหญิงสาวกำลังเดินออกมาจากในซอย แน่นอนว่าเธอไม่มีทางรู้ว่าเป็นรถเขา เพราะรถคันนี้เขาไม่เคยขับมารับเธอ แถมรถคันนี้ยังติดฟิล์มดำสนิทอีก ทำให้เธอไม่มีทางเห็นแน่นอน
ใบหน้าหวานตอนนี้เต็มไปด้วยความซีดเซียว เหมือนว่าเธอกำลังป่วย แต่ไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไรกันแน่ ฉัตรชฏาเดินตรงไปที่แทกซี่ ก่อนที่แทกซี่จะเคลื่อนออกไป สมองของเขาสั่งการอย่างรวดเร็วให้ตามเธอไป ไม่รู้ทำไมเขาถึงเป็นห่วงเธอแบบนี้ ไอ้อาการหน้าซีดๆ ที่เขาเห็น ก็ไม่รู้จะไปเป็นลมเป็นแล้งที่ไหนหรือเปล่า
