หลังจากที่วศินออกไปจากโต๊ะแล้ว ทั้งสองก็ตกลงเรื่องรายละเอียดของงาน ก่อนที่พสุธาจะส่งสัญญาที่ทนายของเขาร่างเป็นข้อๆ ให้กับหญิงสาว ฉัตรชฏารับไปอ่านอย่างรวดเร็ว ปมคิ้วของหญิงสาวขมวดขึ้นเรื่อยๆ อย่างที่ชายหนุ่มมองแล้วสงสัย
“มีปัญหาอะไรกับข้อตกลงของผมหรือเปล่า” พสุธาเอ่ยถามทันทีโดยไม่รีรอ
“ทำไมมันมีออกนอกสถานที่ไปค้างคืนด้วยล่ะ” ฉัตรชฏาถามด้วยความไม่พอใจกับเงื่อนไขนี้เท่าใดนัก บอกตรงๆ เธออายุเท่านี้แล้วก็จริง แต่เธอก็หวงตัว ไม่ยอมทำตัวง่ายๆ กับใคร ไอ้ครั้นจะให้ไปค้างอ้างแรมที่อื่น หญิงสาวก็ต้องติดขัดเป็นธรรมดา เพราะเธอไม่ค่อยไว้ใจเขาเท่าใดนัก
“ผมก็ให้ทนายเขียนเผื่อไปอย่างนั้นเองแหล่ะ แต่เอาเข้าจริงมันอาจจะไม่มีก็ได้ และผมก็จะพยายามให้มันไม่มี คุณจะได้ไม่ต้องลำบากใจกับการไปค้างคืนกับผม” พสุธาเอ่ยเพื่อให้หญิงสาววางใจ
“ถ้าคุณบริสุทธิ์ใจจริง ฉันก็จะยอมเซ็น แต่บอกไว้ก่อนนะอย่าคิดที่จะล่วงเกินฉัน
