“ลูกเต้าเหล่าใครล่ะแม่หนู” คุณจันทร์หอมเริ่มถามว่าที่หลานสะใภ้กำมะลอทันทีที่นั่งลง
“พ่อฉัตรเสียไปแล้วค่ะ ฉัตรอยู่กับแม่แค่สองคน แม่ขายขนมหวานที่ตลาดค่ะ” อันนี้ความจริง หญิงสาวจึงตอบได้โดยไม่ตะกุกตะกักแต่อย่างใด
“แล้วไปเจอตาดินได้ยังไงล่ะ” คราวนี้คุณจันทร์แรมเป็นคนถามหญิงสาวขึ้นมาบ้าง
“เอ่อ...คุณดินเป็นเพื่อนของพี่วศินลูกพี่ลูกน้องของฉัตรค่ะ” อาการของหญิงสาวเริ่มออก ไม่ฉะฉานเท่าที่ควรจะเป็นนัก
“แล้วคบกันกี่ปีแล้วล่ะลูก” คราวนี้ผู้เป็นยายสลับกับมารดาของชายหนุ่มยิงคำถามเข้าใส่หญิงสาวแทน
“หะ...หะ...ห้าปีค่ะ” ฉัตรชฏาตอบออกไปอีกครั้ง อาการของเธอราวกับคนติดอ่าง นั่นทำให้พสุธาส่ายหน้าทันที ไม่เนียนเอาเสียเลย ถ้าผลออกมาว่ายายกับแม่เขาไม่เชื่อ จบเห่แน่เรื่องนี้
“ก็นานเหมือนกันนะเนี่ย น่าแปลกที่ตาดินไม่ยอมพาให้เราสองคนรู้จักนะคะคุณแม่ หนูฉัตรออกจะน่ารักขนาดนี้” คราวนี้คุณจันทร์แรมเอ่ยออกมาอย่าง
