“ถามจริงอะไรดลใจให้คุณรับปากไปเที่ยวภูเก็ตกับคุณแม่แล้วก็คุณยาย” พสุธาถามทันทีที่ทั้งคู่ขึ้นรถมา หลังจากที่ร่วมรับประทานอาหารกับผู้ใหญ่ทั้งสองเรียบร้อยแล้ว
“ถ้าไม่รับปาก คุณคิดว่าแม่กับยายคุณจะพอใจเหรอ เล่นต้อนซะขนาดนั้น” ฉัตรชฏาตอบออกไปทันควัน เธอรู้ว่าเธอตัดสินใจพลาด แต่เธอไม่มีทางเลือก การไปภูเก็ตอาจจะทำให้พวกท่านเชื่อ และไม่ต้องเล่นละครให้เปลืองตัวบ่อยๆ ลงทุนนัดเดียวได้นกสองตัว แบบนี้ก็น่าจะดีเหมือนกัน
“ไม่พอใจก็ต้องปล่อยพวกท่านไปแหล่ะ แต่ก็ช่างเถอะบ่นไปก็แก้ไขอะไรไม่ได้แล้วล่ะ ลองพวกท่านทั้งสองคนทำแบบนี้ แสดงว่าพวกท่านกำลังสงสัยเราสองคน” พสุธาวิเคราะห์อย่างเข้าใจนิสัยของมารดาและยายของเขาเป็นอย่างดี
“สงสัยได้ยังไงฉันออกจะเนียนขนาดนี้” ฉัตรชฏาเถียงทันที
“เนี่ยนะเนียน ถ้าผมไม่คอยตามเช็ดตามเก็บให้ บอกตามตรงความลับแตกแล้ว” พสุธาแค่นเสียงหัวเราะทันที ไหนบอกว่าจบจิตวิทยา ถ้าเขาไม่กะล่อน
