"อะไรทำให้เราคิดแบบนั้น"
"ไม่รู้สิ"
ออญ่ายังคงคุมน้ำเสียงและท่าทางไม่ให้แสดงความรู้สึกหวั่นไหวออกไป ทั้งที่ในใจมันกำลังรู้สึกอยู่ภายในใจเป็นร้อยเป็นพันคำอยากจะพูดออกไป แต่ก็ตัดเหลือแค่เพียงไม่มีคำง่าย ๆ ที่คุณคีย์จะตอบได้ง่ายหน่อยว่าใช่หรือไม่ใช่ ผู้หญิงคนนั้นสวยมากและตอนที่เธอเดินเข้ามาพูดด้วย เธอไม่ได้มองออญ่าเลยเธอทำเหมือนออญ่าไม่มีตัวตน ถ้าผู้หญิงคนนั้นไม่ได้สำคัญตัวผิดก็ต้องสำคัญกับคุณคีย์มากประมาณนึงถึงได้กล้าชวนเขาต่อหน้าแบบนั้น
"ไม่ใช่ครับ"
"อืม"
"เป็นแค่คนรู้จักในวงการธุรกิจพี่ไม่ได้สนิทด้วยครับ"
"อืม"
แมวน้อยของเขามองออกไปนอกหน้าต่างของรถ เธอตอบเขาด้วยน้ำเสียงเรียบง่ายซึ่งเป็นน้ำเสียงที่เขาเองรู้สึกได้ว่าเธอเริ่มไม่ปกติ เธอไม่ต่อปากต่อคำเหมือนเช่นทุกครั้ง แต่เขาเองก็ไม่อยากถามเธอต่อเพราะขับรถไปด้วยคุยไปด้วยอาการแบบนี้ไม่น่าจะเป็นผลดี ถึงจะไม่เคยคบหาใครจริงจังแต่เขาก็รู้ได้
