หลังจากที่แมวน้อยถูกง้ออย่างหนักหน่วงด้วยลิ้นหนา ร่างกายที่อ่อนล้าจากช่วงเช้าอยู่แล้วก็ยิ่งอ่อนแรงมากเข้าไปอีก เสียงสุดท้ายที่ได้ยินผ่านเข้าหูคือเสียงของคุณคีย์ที่คอยกระซิบว่าเธอน่ารักขนาดไหน กว่าร่างบางจะฟื้นเปิดตาขึ้นมาได้ก็เกือบเที่ยงคืน เพราะอยากเข้าห้องน้ำแต่ดูเหมือนว่าเรื่องง่าย ๆ ในชีวิตของมนุษย์จะยากมากในตอนนี้ เพราะเธอถูกพันธนาการไว้ด้วยแขนขาของคุณคีย์ เธอพยายามจะดิ้นออกจากอ้อมกอดที่แสนหนักอึ้งแต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จ
"พี่คีย์"
"..."
"พี่คีย์คะ"
"อืม"
"ญ่าต้องเข้าห้องน้ำ"
"อืม"
ร่างสูงหงายตัวออกจากร่างบางที่ยังอยู่ใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ เขาลืมตามองเธอเล็กน้อยก่อนจะดีดร่างที่เปลือยเปล่าของตัวเขาเองขึ้น แล้วสะบัดผ้าห่มออกช้อนตัวแมวน้อยขึ้นเดินตรงไปยังห้องน้ำ เธอทำได้เพียงเอาแขนโอมลำคอของเขาไว้กันตัวเองตกลงพื้น สะโพกกลมสัมผัสกับบางอย่างที่แข็งขืนถูไปถูมาทุกครั้งที่คุณคีย์ก้าวเดิน
