บทที่ 20
ความรู้สึกเก่า ๆ
“เอาแค่นั้นเหรอ สั่งอะไรเพิ่มอีกหน่อยไหม” สุดโปรดถามขึ้นเมื่อหญิงสาวส่งแฟ้มเมนูอาหารคืนพนักงาน หลังจากสั่งอาหารไปเพียงไม่กี่อย่าง
“แค่นั้นก็กินไม่หมดแล้วค่ะ”
“แต่พี่ว่ามันน้อยไป สั่งเพิ่มอีกสิ”
“แล้วทำไมพี่ไม่สั่งเองล่ะคะ” สุพรรณวดีมองพ่อของลูกด้วยสีหน้ายุ่ง ๆ
พอได้รับหน้าที่เป็นคนสั่งอาหาร หญิงสาวก็ถามลูกชายก่อนเป็นอันดับแรกกว่าอยากกินอะไรเป็นพิเศษไหม ครั้นปุณยวีร์บอกมาว่าอยากกินกุ้งเผาตัวโต ๆ เธอก็หันไปสั่งกับพนักงาน จากนั้นก็หันกลับมาถามพ่อของลูก พอเขาตอบว่า
‘อะไรก็ได้ แล้วแต่เอย’
เธอจึงหันไปสั่งอาหารกับพนักงานเพิ่มอีกสามอย่าง พร้อมกับข้าวสวยอีกหนึ่งโถ เพราะคำนวณแล้วว่ากินสามคนน่าจะอิ่มพอดี หากสั่งมากกว่านั้นก็คงเหลือทิ้ง
“สั่งอาหารเพิ่มหน่อยครับ” สุดโปรดพูดกับพนักงานที่ยังยืนรอ พอเห็นอีกฝ่ายพยักหน้าและตั้งท่าเตรียมจด ชายหนุ่มก็เอ่ยเมนูเพิ่มเติมทัน
