บทที่ 9
ยื่นข้อเสนอ
ปัจจุบัน...
“นอกจากอาการที่เล่ามาเมื่อสักครู่แล้วยังมีอาการอื่นอีกไหมครับ คนไข้ยังมีความคิดที่จะฆ่าตัวตายอยู่ไหม”
“มีแวบเข้ามาชั่วขณะหนึ่งค่ะ แต่ได้สติขึ้นมาก่อน…” จากนั้นสุพรรณวดีก็เริ่มถ่ายทอดเรื่องราวในวันที่เธอนั่งร้องไห้กับผู้เป็นมารดาให้จิตแพทย์ฟัง ซึ่งเป็นวันที่สุดโปรดปฏิเสธไม่ให้เธอเจอกับลูกอย่างไร้เยื่อใย หญิงสาวจมดิ่งกับความคิดของตนเอง พร้อมตัดพ้ออย่างน้อยใจในโชคชะตา พลันคิดอยากหลุดพ้นจากความทรมานที่เป็นอยู่ จึงคิดเอาง่าย ๆ ว่าถ้าตายไปก็คงจะไม่รู้สึกอะไร
ทว่าก่อนที่จะได้เอื้อมมือไปหยิบมีดด้ามเล็กสำหรับปอกกระเทียมของผู้เป็นแม่ซึ่งวางอยู่ไม่ไกล สัมผัสหยาบกระด้างจากฝ่ามือของมารดาที่แตะลงมาบนแขนเล็กอย่างแผ่วเบาก็ทำให้เธอได้สติ ก่อนจะร้องไห้ตัวโยนเพราะรู้สึกผิดยิ่งกว่าเดิม
วันนั้นถ้าเธอเลือกจบชีวิตตนเองด้วยวิธีมักง่าย แม่ของเธอก็ต้องสู้อยู่บนโลกนี้คนเดียว เธอ
