บทที่ 8
ความกดดัน
“โปรดไม่เห็นแก่แม่เลยใช่ไหม ทำไมถึงทำอย่างนี้” น้ำเสียงตัดพ้ออย่างเจ็บปวดของแก้วมณีที่เพิ่งดึงแขนของสุดโปรดเข้าไปคุยในห้องทำงาน ดังแว่วออกมาถึงหญิงสาวที่กำลังนั่งให้นมลูกชายวัยสามเดือนอยู่ในห้องนั่งเล่น
สุพรรณวดีก้มมองทารกน้อยในอ้อมแขนด้วยรอยยิ้มเศร้า พลางยกมือข้างหนึ่งขึ้นมาเขี่ยแก้มนุ่ม ๆ ที่พองเข้าออกอย่างน่ารักตามจังหวะการดูดนมที่หิวโหย เธอพยายามดึงความสนใจทั้งหมดมารวมไว้ที่ลูก ด้วยหวังจะให้เด็กชายตัวน้อยที่กำลังมูมมามกับแหล่งอาหาร จะช่วยเยียวยาอาการปวดร้าวในอกที่กำลังกำเริบขึ้นมาอย่างรุนแรง
ทว่าก็เหมือนจะไม่ได้ผล เมื่อเสียงของคนที่อยู่ในห้องทำงานซึ่งปิดไม่สนิทยังดังออกมาให้ได้ยินอย่างต่อเนื่อง...
“แม่รับไม่ได้โปรดก็รู้ หรือโปรดอยากเห็นแม่ตายไปอีกคนถึงได้ทำแบบนี้ ทำไมยังยอมให้เขาเข้ามาอยู่ในบ้าน โปรดทำแบบนี้โปรดเห็นใจแม่บ้างไหม”
“...”
“แม่รู้ว่าโปรดลำบากใจ แ
