ฮันเตอร์...
"แต่ถ้าฉันตาบอดแล้วเธอยอมยกโทษให้ฉันยอมหายโกรธฉันฉันก็คิดว่ามันคุ้มนะ"
เพี๊ยะ!!! ผมโดนข้าวฟ่างตบหน้าอย่างแรงแต่ถามว่าโกรธไหม...ไม่หรอกครับผมไม่โกรธเธอเลยสักนิดผมโกรธตัวเองมากกว่าที่คิดอะไรได้ช้าไปในวันที่ตัวเองรู้ว่าคิดยังไงรู้สึกยังไงกับคนตรงหน้าผมก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรให้มันดีขึ้นมาได้อีกแล้วเพราะผมกำลังจะตาบอด ผมทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากรอเวลา ผมไม่หวังว่าตัวเองจะหายเพราะผมไม่อยากผิดหวัง ผมผิดหวังมาเยอะแล้วผมถึงใช้ชีวิตแบบไม่หวังอะไรปล่อยผ่านมันไปวันๆ อะไรที่ทำแล้วมีความสุขก็ทำไป และต่อให้ผมมองอะไรไม่เห็นก็ไม่เป็นไรเพราะชีวิตผมมันก็ไม่มีใครอยู่แล้วอยู่ตัวคนเดียวมานานจนชิน แต่ที่ผมห่วงที่สุดก็คือลูก ที่ผมเพิ่งได้เจอหน้าพวกแกได้ไม่นาน ผมอยากทำให้พวกแกมีความสุขที่สุดผมอยากเป็นพ่อที่ดีนะอยากมองดูลูกเติบโตแต่ผมคงจะไม่มีโอกาสได้เห็น ดีแล้วครับที่ผมยังไม่ได้บอกพวกแกไปว่าผมเป็นพ่อของพ
