ฮันเตอร์....
ไม่รู้กี่ชั่วโมงที่ผมต้องทนนั่งอยู่บนรถคนนี้ทนเห็นไอ้ฟิวมันนั่งอยู่กับข้าวฟ่างเห็นฟ่างนั่งหลับพิงไหล่ไอ้ฟิวมาตลอดทางเพราะเธอเวียนหัวที่ต้องนั่งรถขึ้นเขาลงเขาหลายสิบลูกไอ้ฟิวมันอาศัยจังหวะนี้คอยดูแลเอาใจใส่ฟ่างเหมือนกับว่าฟ่างเป็นแฟนมันทั้งที่มันก็รู้อยู่เต็มอกว่าฟ่างเป็นอะไรกับผมแต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้ ไหนจะรำคาญยูมิที่คอยแต่ยุ่งวุ่นวายกับผมจนผมทนไม่ไหวหลายรอบแต่ก็ต้องอดทนพูดดีกับเธอเพราะอยากดูปฏิกิริยาของฟ่างว่าเธอจะทำยังไงจะหวงผมไหมแต่เธอก็นิ่งไม่อะไรเลยเอาแต่พูดกับไอ้ฟิวเหมือนไม่เห็นหัวผมว่าผมนั่งอยู่ตรงนี้
ในที่สุดผมกับทุกคนก็เดินทางมาถึงจังหวัดเชียงรายและตอนนี้กำลังมุ่งหน้าไปยังหมู่บ้านที่บอกเลยว่าห่างไกลความเจริญสุดๆ พวกเราสามารถนั่งรถเข้าไปได้แค่ปากทางเข้าหมู่บ้านเพราะถนนมันไม่มีต้องเดินลัดป่าลัดเขาเข้าไปเท่านั้นจึงจะถึงหมู่บ้านและตอนนี้พวกนักศึกษาทั้งปีหนึ่งและปีสี่ก็ยืน
