ฮันเตอร์
ผมที่ตอนนี้ยังคงนั่งกอดแม่ไม่ได้ลุกไปไหนเราสองคนแม่ลูกยังคงนั่งกอดกันพูดปลอบใจกันขอโทษกันและกันอยู่แบบนี้นานนับชั่วโมงแต่ผมก็รู้สึกว่าผมยังกอดแม่ไม่พอ ผมอยากกอดท่านนานกว่านี้กอดเพื่อชดเชยวันเวลาที่ผ่านมาที่ผมกับท่านไม่ได้กอดกันเลยอ้อมกอดที่อบอุ่นขอบแม่ที่ผมไม่ได้สัมผัสมานาน ตั้งแต่แม่รุจิกาเสียไปผมก็ไม่เคยได้รับอ้อมกอดแบบนี้จากใครจนมาถึงวันนี้ตอนนี้ที่ผมได้รับอ้อมกอดที่อบอุ่นของแม่อีกครั้งซึ่งเป็นแม่ที่แท้จริงของผมเองแม่ที่ผมเคยเกลียดเคยโกรธท่านทั้งที่ท่านไม่เคยทำร้ายผมเลยสักครั้งแต่ผมกลับมีคติกับท่านตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอหน้าจากวันนั้น
"ผมรักแม่นะครับแล้วก็ขอโทษที่เคยพูดจาไม่ดีกับแม่ไปหลายต่อหลายครั้ง" ผมกราบขอโทษแม่อีกครั้งอย่างคนรู้สึกผิดโดยมีไอ้ฟิวที่มันยังนั่งอยู่ข้างๆ ไม่ไปไหนเพราะแม่จับมือมันไว้เหมือนกลัวว่ามันจะหายไปหรือน้อยใจที่แม่เอาแต่กอดผม สายตาของมันก็ยังคงมองผมเหมือ
