ฮันเตอร์....
"ไม่มีใครโกรธคุณพ่อเหรอครับที่คุณพ่อหายไปตั้งนานไม่เคยมาหาพวกหนูเลย" ผมลองใจถามลูกดูเพื่อประเมินสถานการณ์ว่าพวกแกพูดว่ายังไงบ้าง
"ไม่โกรธค๊าบบเพราะคุณพ่อไปอยู่ที่ไกลๆ มา^^" น้องปั้นบอกกับผมด้วยน้ำเสียงสดใสแกคงจะดีใจที่จะได้เจอพ่อแต่..พวกแกยังไม่รู้ว่าพ่อแท้ๆ ของแกคือผมคือคนที่พวกแกเรียกว่าลุงมาตลอดและอยู่ใกล้ๆ พวกแกตอนนี้
"ถ้า......ถ้าลุงบอกว่าลุงคือพ่อ.......พ่อของพวกหนูล่ะครับ....ลุงเตอร์คนนี้คือพ่อของน้องปั้นกับน้องแป้ง" ในที่สุดผมก็ได้พูดคำพูดที่อยากจะพูดมานาน ตอนนี้รอแค่ปฏิกิริยาตอบสนองว่าพวกแกจะทำยังไง
"??? " น้องแป้งมองหน้าผมอย่าง งงๆ เหมือนไม่เข้าใจหรือว่าแกไม่พอใจที่ผมเป็นพ่อหรือเปล่า ตอนนี้ผมไม่กล้าคิดเข้าข้างตัวเองเลย ผมกลัวว่าลูกจะเกลียดผมเหมือนที่ไอ้ฟิวมันพูด แต่พอผมคิดถึงคำพูดของฟ่างที่บอกว่าพากแกต้องดีใจที่รู้ว่าผมเป็นพ่อ ผมควรจะเชื่อคำพูดใครมากกว่ากันระหว่า
