ข้าวฟ่าง....
"เตอร์!!! ดีใจจังเจอเตอร์ที่นี่ไม่ได้เจอกันนานคิดถึงจังเลย" ฉันที่กำลังเดินจูงมือเด็กๆ อยู่รีบหันขวับไปมองทางด้านหลังทันทีเพราะน้ำเสียงที่เรียกชื่อเขานั้นมันคุ้นหูเหมือนเคยได้ยินมาก่อน
"มินนี่?? " ฉันเอ่ยชื่อผู้หญิงที่เข้ามาทักเตอร์นั่นก็คือยัยมินนี่อดีตเพื่อนสารเลวของฉันเองที่ตอนนี้กำลังกอดเตอร์อยู่อย่างไม่แคร์สายตาใครและดูเหมือนนางจะไม่ยังไม่เห็นฉัน
"มินนี่ปล่อย!!! " เตอร์ตะคอกใส่และพยายามสลัดตัวยัยมินนี่ออกแต่ดูเหมือนยัยนี่จะไม่ยอมปล่อยง่ายๆ เกาะเหมือนปลิงเลยน่าเกลียดที่สุด
"มินนี่ไม่ปล่อย เตอร์รู้ไหมว่ามินนี่คิดถึงเตอร์มากแค่ไหนเราไม่เจอกันนานตั้งหลายปี" มินนี่พูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนออเซาะจนน่าตบแต่ฉันทำอะไรไม่ได้เพราะตอนนี้เด็กๆ มีอยู่ข้างๆ เด็กๆ ก็มองดูพ่อของพวกแกที่มีผู้หญิงที่ไหนไม่รู้มากอดด้วยความไม่พอใจ ฉันรู้ว่าพวกแกคงหวงพ่อไม่ชอบให้ใครมากอดยิ่งเพิ่งรู้ว่าตัวเองม
