ข้าวฟ่าง....
"พวกมึงให้ใครก็ได้เอารถกูไปซ่อนทีเดี๋ยวยูมิมาเจอแผนแตกพอดีอ่ะกุญแจ" เตอร์โยนกุญแจให้ลูกน้องของเขาเพื่อเอารถของเขาไปเก็บก่อนจะจับมือฉันแล้วจูงมือของฉันเดินออกมาซึ่งตอนที่ฉันเดินออกมาฉันเห็นลูกน้องของเขามองฉันกับเตอร์แล้วยิ้มเหมือนจะล้อเขากับฉันฉันเดินตามแรงจูงของเตอร์มาเรื่อยๆ ระหว่างทางฉันก็มองซ้ายมองขวาอย่างตื่นเต้นเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้มาสนามแข่งรถมันเป็นสนามแข่งรถที่ใหญ่มากทุกอย่างดูทันสมัยไปหมดทุกอย่าง ฉันไม่เคยรู้มาก่อนว่าเขาทำสนามแข่งรถจนเขามาบอกฉันไม่นานนี้เองว่าทุกวันนี้ที่เขามีกินมีใช้ไม่ง้อป๊าของเขาก็มาจากรายได้สนามแข่งที่เขาหุ้นกับเอกแล้วก็ยูมิแต่ตอนนี้เขาจะต้องถอนยูมิออกจากหุ้นส่วนเพราะเขาคงไม่สามารถทำงานร่วมกับยูมิได้อีกนั่นคือสิ่งที่เขาบอกฉัน
"นั่นรถแข่งเหรอ" ฉันชี้ไปที่รถซุปเปอร์คาร์ที่จอดเรียงรายกันอยู่หลายสิบคันซึ่งแต่ละคันคงจะแพงน่าดูถ้าน้องข้าวปั้นม
