เตือนครั้งสุดท้าย

2894 คำ

ข้าวฟ่าง.... ฉันไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปตั้งแต่ตอนไหนนอนเล่นมือถืออยู่ดีๆ ก็หลับไปเฉยเลยฉันตื่นขึ้นมาแล้วมองออกไปตรงนอกหน้าต่างก็เห็นว่ามันมืดมากแล้ว แล้วตอนนี้ฉันก็นอนอยู่คนเดียวในห้องฉันลุกขึ้นจากที่นอนแล้วเปิดประตูออกมาก็เจอกับเตอร์ที่นั่งคุยโทรศัพท์อยู่ที่โต๊ะทำงานและตอนนี้เขาก็ไม่เห็นฉัน "ถ้ามึงไม่คิดชั่วกับคนที่กูรักกูคงไม่ทำอะไรมึงแบบนี้ แต่เพราะมึงทำตัวมึงเองมึงกล้าจ้างคนให้ไปฉุดเมียกูมาข่มขืนยังไม่พอยังให้พวกมันถ่ายคลิปอีก มึงคิว่ากูจะยอมยกโทษให้มึงเป็นครัั้งที่สองงั้นเหรอห๊ะ ตอนนี้กูบอกด้วยความหวังดีว่าให้มึงหนีไปอยู่ต่างประเทศซะเพราะมึงคงอยู่ที่นี่ไม่ด้ส่วนเรื่องหุ้นสนามแข่งรถที่มึงหุ้นด้วยกูจะเอาคืนส่วนเรื่องเงินกูจะโอนให้แล้วต่อไปนี้อย่ามาให้กูเห็นหน้ามึงอีก" "ก็ลองดูถ้าคิดว่าจะทำอะไรกูได้เพราะถ้าเรื่องนี้ถึงหูตำรวจมึงตายแน่ยูมิ ถ้ามึงยังไม่เชื่อมึงจะได้รู้ว่านรกจริงๆ มันเป็นย

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม