บทที่2-4
834 คำ
อามิลกลับมาที่ห้องพักของตัวเองซึ่งเป็นห้องที่ติดกับห้องของนีเซีย ตรงห้องโถงก่อนจะเข้าถึงห้องนอน การิมหัวหน้าบอดี้การ์ดชาวคาดาร์ซึ่งเป็นมือขวาของเขา และเลนนอน หัวหน้าบอดี้การ์ดฝั่งยุโรปซึ่งเป็นมือซ้ายของเขายืนคอยอยู่ก่อนแล้ว ชายหนุ่มทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาตัวใหญ่ ยกท่อนขาแข็งแรงข้างขวาพาดบนขาซ้าย ในขณะที่ดวงตาสีน้ำตาลทองจับจ้องที่ใบหน้าของการิมสลับกับใบหน้าของเลนนอนที่กำลังแสดงสีหน้าไม่สู้ดีนัก
“ทำไม พวกนายกลัวความผิดงั้นหรือ”
เสียงทุ้มกดต่ำถามบอดี้การ์ดคนสนิททั้งสองคนอย่างไม่สบอารมณ์ ทั้งสองคนสบสายตากัน ก่อนจะหันมาหานายเหนือหัวอย่างอามิล และการิมก็อาสาเป็นคนพูดออกไป
“คุณอามิลครับ”
น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความกังวลของการิมทำให้อามิลรู้สึกไม่ชอบใจนัก ชายหนุ่มถามกลับด้วยน้ำเสียงดุดันพลางจ้องหน้าคนที่ไว้ใจให้เป็นมือขวาอย่างคาดคั้น
“มีอะไร”
“เอ่อ คนที่เราจับมา”
“ทำไม”
“ไม่ใช่พระชายานีน่าครับ”
คราวนี้อามิลถึงกับขยับตัวลุกขึ้นเต็มความสูง นัยน์ตาสีน้ำตาลทองเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองยามที่มองการิมสลับกับมองหน้าเลนนอน
“นายหมายความว่าไงการิม”
เสียงทุ้มของอามิลกดต่ำยิ่งกว่าเดิม นี่ไม่ใช่เรื่องที่จะมาล้อเล่นและการิมเองก็ทราบดีว่าเขาไม่ใช่คนที่มีอารมณ์ขันขนาดนั้น แต่จะไม่ใช่ได้อย่างไรกัน ทั้งรูปร่างหน้าตา บ่งบอกได้อย่างชัดเจนว่าผู้หญิงที่เขาเพิ่งจะสนทนาด้วยเมื่อครู่คือพระชายานีน่าไม่ผิดแน่
แต่การิมกลับบอกว่าจับมาผิดตัว
มันจะเป็นไปได้อย่างไรกัน
เขาไม่ตลกด้วยหรอกนะ
“ผู้หญิงที่เราจับตัวมาคือน้องสาวฝาแฝดของพระชายานีน่าครับ”
“บ้าเอ๊ย!” อามิลคำรามลั่น พลางตะโกนใส่หน้าทั้งการิมและเลนนอน “พวกนายทำงานประสาอะไรกันฮะ ทำไมถึงไม่ตรวจสอบให้ดีก่อน”
“ข้อมูลของพระชายานีน่าไม่เป็นที่เปิดเผยมากนัก ผมเพิ่งจะทราบว่าเราจับมาผิดตัวก็ตอนที่คนของเราที่มูร์จานรายงานว่าเห็นพระชายานีน่ายังคงอยู่กับชีคฟารีสครับ และอีกอย่างวันนี้ก็เป็นวันสตรีประจำสัปดาห์ ก็เลยเกิดเรื่องผิดพลาดขึ้นครับ”
เลนนอนเป็นคนให้ข้อมูล ในประเทศคาดาร์จะกำหนดวันสตรีประจำสัปดาห์ ซึ่งจะตรงกับวันศุกร์ และสถานที่ต่างๆ จะเปิดให้บริการสำหรับสตรีเท่านั้น ผู้ชายจะไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในสถานที่เหล่านั้น และสตรีจะได้รับอิสระในการช็อปปิ้ง การเดินเที่ยว รวมถึงชายหาดบางแห่งก็จะเปิดให้สำหรับสตรีเท่านั้น และสื่อก็เคยลงข่าวเรื่องพระชายานีน่าเดินทางเพียงลำพังในวันสตรีประจำสัปดาห์เหมือนสตรีคนอื่นๆ และรูปร่างหน้าตาที่เหมือนกันจนแยกไม่ออกและไม่ทราบมาก่อนว่าพระชายานีน่ามีน้องสาวฝาแฝดจึงทำให้เกิดเรื่องผิดพลาดขึ้น เลนนอนรีบหลุบสายตาลงต่ำเมื่อเห็นสายตาคมดุของอามิลมองมา การิมเองก็เช่นกัน ทั้งคู่ลำคอแห้งผากอย่างช่วยไม่ได้
ส่วนอามิลก็กำลังครุ่นคิดอย่างหนักหน่วง
แล้วทำไมเธอถึงไม่ปฏิเสธตอนที่เขาเรียกเธอว่าพระชายา
คราวนี้อามิลเริ่มกล่าวโทษนีเซีย นัยน์ตาสีน้ำตาลทองเต็มไปด้วยเพลิงโทสะ คิ้วหนาที่พาดเหนือดวงตาเรียวรีก็ขยับเข้าหากันจนเกือบชิด มือทั้งสองข้างกำเข้าหากันแน่น ในอกของชายหนุ่มเต็มไปด้วยความเดือดดาล
คิดจะปกป้องพี่สาวตัวเองอย่างนั้นหรือ
ฮึ
อามิลเหยียดยิ้มอย่างเย้ยหยัน ดวงตาของเขาวาววับ ใบหน้าหล่อเหลาฉายแววกราดเกรี้ยวอย่างเด่นชัด ทรวงอกขยับขึ้นลงรัวเร็ว เพียงครู่เดียวก็สาวเท้าออกจากห้องไปแบบตัวปลิว ซึ่งการิมกับเลนนอนเองก็ไม่กล้าสอบถามว่าเจ้านายหนุ่มกำลังจะไปที่ไหน
“นายว่าเจ้านายจะไปไหนการิม”
“ฉันก็ไม่รู้” การิมตอบในทันที “แต่ถ้าให้ฉันเดาเจ้านายคงไปหาน้องสาวฝาแฝดของพระชายา”
“นายว่าเจ้านายจะทำอะไรเธอหรือเปล่า”
“เจ้านายคงไม่ทำร้ายผู้หญิงหรอกเลนนอน” ถึงแม้จะตอบออกไปแบบนั้น แต่การิมก็ยังแสดงสีหน้าว่าไม่มั่นใจเท่าไรนัก “แต่ฉันไม่เคยเห็นเจ้านายโกรธมากขนาดนี้มาก่อน”
“ฉันก็ด้วย”
เลนนอนกล่าว ก่อนที่ทั้งการิมและเลนนอนจะมองไปทางประตูที่ร่างสูงของอามิลเพิ่งจะพ้นระยะสายตาไปได้ไม่นานนักด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวล
- ผู้เขียน
