“ตินไปถามพยาบาลให้แล้ว คลอดลูกธรรมชาติไม่นานก็หายเจ็บ ลดาทนอีกหน่อยนะ” เด็กหนุ่มบอกพลางตบไหล่เพื่อปลอบใจ
“อืม...” ลินลดาขานรับก่อนจะยกมือขึ้นมาโอบเอวเด็กหนุ่มเอาไว้ มาร์ตินที่ไม่เคยเห็นลินลดามาออดอ้อนเขาขนาดนี้รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เขาคลี่ยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน แววตาเปี่ยมไปด้วยความรักมองมาที่คนรัก
“เป็นอะไรไป…หืม” เด็กหนุ่มลูบศีรษะลินลดาเบาๆ
“อยากอ้อน....” ลินลดาตอบตามตรงกับความรู้สึกที่เกิดขึ้นในขณะนี้
“อย่าทำตัวน่ารักได้มั้ยหือ? เดี๋ยวก็ได้ท้องอีกคนหรอก” มาร์ตินกระซิบบอกเบาๆ ก่อนจะหยิกแก้มคนรักอย่างหมั่นเขี้ยว
“อะไรท้องๆนะ?”
“เหวอ.....” จู่ๆ พงษ์ที่ไม่รู้ว่าโผล่มายืนอยู่ข้างหลังมาร์ตินตั้งแต่เมื่อไหร่ ก็มากระซิบบอกเบาๆที่ข้างหูลูกเขย จนเด็กหนุ่มต้องรีบผละออกจากลินลดาอย่างรวดเร็วด้วยความตกใจ
“ทำไมต้องตกใจขนาดนั้น? ฉันอุตส่าห์ถามแกดีๆ” พงษ์หรี่ตามองลูกเขยอย่างคาดโทษ
“ก็ป๊าเล่นโผล่มา
