เพียงฟ้านิ่งอยู่ใต้ฝักบัว รวบรวมแรงใจ สติที่เหลืออยู่ แต่หัวใจก็เต็มไปด้วยความเจ็บปวดและความสิ้นหวัง เธอรู้แล้วว่า…คืนนี้…เธอต้องเผชิญหน้ากับสิ่งที่ไม่อาจหลีกเลี่ยง
เพียงฟ้าเช็ดตัวจนแห้งหมาดแล้ว เธอสวมเสื้อคลุมอาบน้ำบางๆ ร่างกายยังคงสั่นเล็กน้อยจากความเย็นและความตึงเครียดที่เพิ่งเผชิญมา น้ำเย็นจากฝักบัวยังคงทำให้ผิวเธอสั่นสะท้าน แต่คราวนี้เธอรู้สึกโล่งใจเล็กๆ เมื่อก้าวออกจากห้องน้ำ แล้วเธอไม่เห็นเขา
เพราะสิ่งแรกที่เพียงฟ้าสังเกตเห็นคือ…ภีมไม่อยู่ในห้องอีกแล้ว ใบหน้าซีดขาวของเธอคลายความตึงเครียดไปเล็กน้อย ความสับสนแล่นเข้ามาในใจอย่างรวดเร็ว ผู้ชายคนนี้เป็นอะไร? อารมณ์ของเขาเปลี่ยนแปลงได้เร็วเหลือเกิน จากโกรธแค้น ข่มขู่ จนถึงหายไปเฉยๆ เหมือนลมหายใจของเขาเองที่แปรปรวนไปตามอารมณ์
เพียงฟ้านั่งลงบนขอบเตียง หายใจเข้าลึกๆ พยายามรวบรวมสติ เธอค่อยๆ นึกถึงความจริง…ไม่ว่าเขาจะกลับเข้ามาเมื่อไหร่ เธ
