เพียงฟ้ากลั้นน้ำตาไว้แทบไม่อยู่ เธอรู้สึกเหมือนถูกตัดสินประหารทั้งที่ไม่รู้ว่าตัวเองทำผิดอะไร มือเรียวของเธอกำผ้าปูเตียงแน่นเพื่อยึดสติ ภีมโน้มตัวลงมาใกล้กว่าเดิมจนลมหายใจอุ่นของเขาแตะผิวแก้มเธอ แววตาของเขาเต็มไปด้วยแรงกดดันที่ทำให้เธอหายใจติดขัด หัวใจของเธอเต้นแรงจนแทบทะลุอก
มือใหญ่ของเขาเคลื่อนไปทั่วไหล่และแขนของเพียงฟ้า เหมือนจะกวาดเอาศักดิ์ศรีทุกอย่างออกจากตัวเธอทีละน้อย เพียงฟ้าหลับตาแน่น พยายามกลืนความกลัวและความอับอายทั้งหมดเอาไว้
ทันใดนั้นภีมก็หันกลับไปยืนเต็มความสูง ดวงตาของเขายังตรึงอยู่กับเธอไม่วาง ก่อนจะเอื้อมมือไปปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของตัวเองทีละเม็ดอย่างช้าๆ การกระทำของเขาเต็มไปด้วยความสะใจและเจตนาทำให้เธอหวาดหวั่น
ทุกอากัปกิริยาของเขาทำให้บรรยากาศในห้องหนักอึ้งจนเพียงฟ้าแทบหายใจไม่ออก เธอรู้เพียงอย่างเดียวว่าตัวเองกำลังตกอยู่ในอันตราย ทั้งกายและใจ
เพียงฟ้าตกใจเมื่อร่างสูง
