มือหยาบกร้านของเขายังคงเคลื่อนผ่านผิวกายเนียนละเอียดของเธออย่างไม่ปรานี สัมผัสหนักแน่นราวกับตั้งใจจะทิ้งร่องรอยเอาไว้ทุกที่ที่ผ่านไป แววตาคมกริบของเขายังจดจ้องจนเธอแทบหายใจไม่ออก
ปลายจมูกและริมฝีปากของเขาเคลื่อนต่ำลงมาที่ซอกคอ ลมหายใจร้อนผ่าวแผ่วผ่านผิวจนทำให้เธอสะท้าน เธออยากผลักไส อยากต่อต้าน แต่ร่างกายกลับสั่นสะท้านอย่างห้ามไม่ได้
เขาไม่หยุดอยู่เพียงแค่นั้น ริมฝีปากลากไล่ไปตามไหล่ทีละน้อย ก่อนจะย้อนกลับขึ้นมาประชิดใกล้ แล้วหยุดอยู่ที่ความอ่อนไหวตรงกลางอก สายตาของเขาเต็มไปด้วยความขุ่นแค้นที่ยังไม่มลายหาย แต่กลับปนแววบางอย่างที่ทำให้เธอสับสน
"นี่แหละ…สิ่งที่คนอย่างเธอควรได้รับ" เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นใกล้หู น้ำเสียงกดดันแฝงไปด้วยแรงโกรธเกรี้ยว
หัวใจเธอเต้นรัว ทั้งเจ็บ ทั้งหวั่นไหว ทั้งสับสน จนไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วเธอควรจะหวาดกลัว…หรือควรยอมรับความรู้สึกที่แปลกประหลาดกำลังซ่อนตัวอยู่ภายใน
