“อะไรนะ! ความตายจะมาเยือนฉันเอง หมายความว่าไงคะคุณ?”
“เหล่าสัตว์ร้ายที่รอเธออยู่รอบ ๆ นี่ไง พวกมันแค่รอเวลาที่ดวงตะวันขึ้นเท่านั้น ร่างของเธอจะแหลกสลาย ถูกฉีกออกเป็นชิ้น ๆ จนแม้แต่วิญญาณก็ยังย่อยยับ”
เธอทั้งอึ้งทั้งช็อค...จนแทบจะลืมหายใจไปเลย
“ไม่จริง”
“จริงสิ” เขายิ้มกริ่ม
เธอหน้าเสีย พยายามต่อรอง “งั้นคุณต้องช่วยฉัน จะปล่อยให้ชีวิตของม้าตัวนั้นสูญเปล่าเหรอ มันอุตส่าห์เสียสละตัวเองเพื่อให้ฉันรอด มันต้องมีเหตุผลสิ ที่ฉันต้องมีชีวิตอยู่ต่อน่ะ”
เขาสะดุดใจอย่างแรง เพราะเขาเองก็คิดเช่นนั้น ตอนนี้หัวใจของเขาเต้นระส่ำ ลำร้อนเดือดดิ้นอยากจะสอดใส่เธออย่างบอกไม่ถูก
เขาไม่เคยรู้สึกเร่าร้อนขนาดนี้มาก่อนเลย กระทั่งได้พบเธอในวันนี้ “เหตุผลอะไรล่ะ”
“ไม่รู้สิคะ แต่ฉันเชื่อว่าฉันไม่ควรตายที่นี่”
“แต่ถ้าคุณรอดออกไป ความลับของชนเผ่าก็จะไม่เป็นความลับอีกต่อไป”
“ก็ได้ ไหน ๆ ฉันก็จะตายแล้ว” เธอ
