อัคคีรานิ่งคิด...
“ได้สิ” พสุธาราจอมเจ้าเล่ห์ลืมตาขึ้นแล้วจูบแก้มนวลฟอดใหญ่ “แล้วแต่เมียรักจะบัญชา”
“หลงเมียเหลือเกินนะ” มหรรณพจูบบนหลังเท้าของเธออย่างลุมหลง ก่อนจะเงยหน้ามองหญิงสาว ด้วยสายตาหวานฉ่ำ “หอมไปทั้งตัวเลยที่รัก”
“ใครกันแน่ที่หลง” พสุธารากัดพี่ชายฝาแฝด
“แต่เราอยากมีลูกกับลดานะ” อัคคีราเอ่ยขึ้นอย่างจริงจัง ยื่นฝ่ามือลูบไล้หน้าท้องของเธออย่างอ่อนโยน
“ลูกหรือคะ?”
“เมื่อเราขึ้นเป็นหัวหน้าเผ่าแทนท่านพ่อแล้ว ลูกชายของเราจะเป็นทายาทคนต่อไป”
เธอไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อนเลย...เป็นเมียของพวกเขาแค่คืนเดียวก็ถูกขอให้เป็นแม่ของลูกซะแล้ว
“ถ้าฉันท้องโดยที่ยังไม่แต่งงาน” ซึ่งมีความเป็นไปได้สูงมาก เนื่องจากเมื่อคืนไม่ได้ป้องกันเลย “พ่อแม่ของฉันคงเอาฉันตายแน่ เพราะงั้น...”
“เราก็แต่งงานกันเลยสิ” มหรรณพเอ่ยขึ้น
“จริงด้วย” พสุธารากล่าวเสริม “ไปหาพ่อแม่ของลดาด้วยกัน แล้วพาพวกท่านมาร
